Bjarni Jónsson frá Gröf í Víðidal | Húnaflói – kvæða- og vísnasafn
Húnaflói – kvæða- og vísnasafn
Um safnið
Ljóð
Lausavísur
Höfundar
Þýðendur
Heimildir

Innskráning ritstjóra

Bjarni Jónsson frá Gröf í Víðidal 1900–1980

TÍU LJÓÐ — 81 LAUSAVÍSUR
Fæddur að Stóru-Borg V-Hún. Lærði úrsmíði og starfaði við þá iðn í New York, Reykjavík og Akureyri. Nokkuð hefur birst af ljóðum Bjarna í tímaritum og blöðum.

Bjarni Jónsson frá Gröf í Víðidal höfundur

Ljóð
Draumur lífsins ≈ 1950
Gunna ≈ 1950
Ljóðabréf til Sigvalda Jóhannessonar í Enniskoti ≈ 1950
Nótt ≈ 1950
Nú er ég kátur ≈ 1950
Réttarhóll ≈ 1950
Sorg ≈ 1950
Stóri sandur ≈ 1950
Undir Norðurásnum ≈ 1950
Vorkoma ≈ 1950
Lausavísur
Að fara breiðan fram í dal
Að fæðast það er mikil guðagjöf
Að skólanum er skömm og tjón
Aldrei færðu ástarhót
Alltaf þyngist ellin mér
Andinn hefur enga vigt
Augafullur oft ég var
Á kærleikann er kominn tálmi
Baugs við lindum Bjarni hlær
Björkin ruggar báran hlær
Ef að ég kem inn til þín
Ef til valda ertu sjúkur
Eikur falla eyðist vín
Eikur falla eyðist vín
Ekkert fær mér yndi léð
Ekki hæla þér ég þarf
Ekki prísa ég prestinn þann
Ekki skal ég eftir plóg
Ellina ég illa ber
Ellina ég ílla ber
Engu er sáð í andans flög
Ég elska þessi atómljóð sem enginn skilur.
Ég er ekki alveg snauður
Ég er hress og ég er glaður
Ég er oftast ekkert fyndinn
Ég um slóðir fornar fer
Ég var alinn upp í Gröf
Ég þingmenn háa heyrði þar
Fagrar greinar feigðin sker
Finn eg hrollinn fyrnist vor
Fuglar syngja friðarbæn
Fyrir löngu við og við
Gleðinnar ég geng um dyr
Heiðin kallar há og fríð
Hér er bölvuð ótíð oft
Hnífinn Kalli kátur ber
Hvað minn hagur aumur er
Hvað stoða hallir og glóandi gull
Hvíta skikkjan ónýt er
Illgresið mér ekki brást
Í lífinu fékk hann lítinn yl
Íslending ég áðan sá
Kíghósta fékk konan hans
Kjarval málar mosabing
Láttu góða vísu og vín
Lengjast dagar lækkar fönn
Mest ég sneiði moldarhnausa
Meyjar snjallar munu hér
Misjafnt lán við manni skín
Mín þó höndin megi skammt
Mörgu grandar menningin
Nú er ljóða lindin fína
Nú er ljóðalindin fína
Nú léttist óðum listamannsins starf
Nú um landið næðir hér
Reyndu ekki að vera vitur
Sanna gleði eignast enginn
Stýrimaður beygði bráður
Sumir horfa alltaf á
Sumir prestum sýna traust
Svefninn stundum svíkur mann
Tæmt hafa linda lífsins glas
Um auðæfi ég alltaf bað
Ungur gesti oft ég sá
Vanalega vísan hálf
Vanti skjól á veginn þinn
Verkaskipting
Ýmsir gjöra allt til meins
Það er að verða meiri og meiri
Það er víst ég þér skal unna
Þegar á himni hækkar sólin
Þegar eftir lífsins leik
Þessi minnimáttarkennd
Þér ég yndis óska vil
Þó ég bjarta þrái veig
Þó í okkar feðrafold
Þótt líkaminn sé lúka af mold
Þú í skyndi fórst mér frá
Því á mig í líf að langa
Æsku minnar fyrnist fjör
Öli hresstur ekki sést