SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Stefán Ólafsson í Vallanesi 1619–1688TÍU LJÓÐ — FJÓRAR LAUSAVÍSUR
Stefán var sonur séra Ólafs Einarssonar skálds í Kirkjubæ og konu hans, Kristínar Stefánsdóttur frá Odda. Eftir nám í Skálholti nam Stefán við Hafnarháskóla og vann um tíma við þýðingar fyrir Ole Worm. Stefán var prestur í Vallanesi frá 1649 til æviloka og prófastur í Múlaþingi á sínum efri dögum. Hann var talinn eitt höfuðskálda 17. aldar. Veraldlegur skáldskapur Stefáns er talsverður að vöxtum. Hann orti talsvert af lausavísum og var með fyrstu skáldum til að yrkja eiginlegar hestavísur. (Heimild: Páll Eggert Ólason: Íslenzkar æviskrár IV, 328–329).
Stefán Ólafsson í Vallanesi höfundurLjóðÁrna Jónssyni. 1642, 4. Julii. ≈ 1650Árna Jónssyni tilskrifað 1640 eða 1641 ≈ 1650 Díli ≈ 1650 Heim skrifaðar úr skóla þessar vísur Árna Jónssyni til ≈ 1650 Meyjarmissir ≈ 1675 Nokkrar vísur séra Eiríki Ketilssyni tileinkaðar ≈ 1650 Nýársgjöf Guðríðar litlu Gísladóttur ≈ 1650 Ómennskukvæði ≈ 0 Raunakvæði ≈ 1650 Sálmur um eftirlöngun eilífs lífs ≈ 0 LausavísurBylur skeiðar virta velJalla sundur sníður snart Nú vill ekki standa um stafn Vandfarið er með vænan grip Stefán Ólafsson í Vallanesi þýðandi verka eftir Jacopone da Todi (Jakobus Tuderdinus)LjóðSorgarraunir Maríu (Stabat mater dolorosa) ≈ 1650 |