Sigurbjörn Jóhannsson | Húnaflói – kvæða- og vísnasafn
Húnaflói – kvæða- og vísnasafn
Um safnið
Ljóð
Lausavísur
Höfundar
Þýðendur
Heimildir
Söfn
Íslenska
Húnaflói
Íslenska
Bragi
Kópavogur
Mosfellsbær
Borgarfjörður
Dalasýsla
Skagafjörður
Haraldur (Svarfdælir)
Þingeyjarsýslur
Árnessýsla
Vestmannaeyjar
Innskráning ritstjóra
Sigurbjörn Jóhannsson
1839–1903
SEX LJÓÐ — 66 LAUSAVÍSUR
Sigurbjörn Jóhannsson á Fótaskinni var fæddur á Breiðumýri í Reykjadal, S-Þing. Bóndi á Fótaskinni í Aðaldal 1866-1880 og á Hólmavaði 1883-1889 en fór þá til Ameríku og settist að í Argylebyggð.
Ljóðmæli hans voru prentuð í Winnipeg 1902.
Sigurbjörn Jóhannsson höfundur
Ljóð
Á miðju Atlantshafi
≈ 0
Bæjarvísur í Laxárdal - Þingeyjarsýslu
≈ 0
Nafnlaust
≈ 0
Til Einars Hjörleifssonar
≈ 0
Til landa minna
≈ 0
Til séra M. Jochumssonar
≈ 0
Lausavísur
Að Finni safnast kvæðin klúr
Aftur hönd þín hög ei fæst
Andans þel er illhært tog
Aura snar þrettán þar
Beinni sannleiksbraut að ná
Eftir hálfrar aldar töf
Eftir hálfrar aldar töf
Eg hefi´ætíð eignasmár
Einn við hala hjörð eg gala
En á hverri flökkuferð
Er þá Glaumbær salur sá
Feginn Spaði fékk vort lið
Fenjukreggja gerður grá
Flugtak beggja um listalönd
Friðarbönd í flækju hér
Fyrr ég aldrei fann hvað hörð
Fær minn andi endurbót
Gnauðar mér um grátna kinn
Héðan frá þó hrekjast megum
Hér á Vík ég hafði spurt
Hér er bakmáls hnútukast
Hér er löng og daufleg dvöl
Hér má skoða fagurt fley
Hér til gleði finnst mér fátt
Hingað spói frískur fló
Hug minn gráleitt hjúpar ský
Hvimleitt flest við elli er
Kring um þoka dauðadimm
Lagið huldi skuggaský
Lastmáls hljóðpípa lagviss þín
Líf mitt þreytir byrði böls
Lífsins neyð mér löngum sveið
Lítils met ég mælskuglaum
Makkann sveigi manns í fang
Margir fella máttu tár
Margur hér til gildru gekk
Mér að hjarta sorg ef sest
Mér er sama heimur hvað
Mér er saman heimur hvað
Mér var ráðið rýrðarstand
Mig á setti hrakningshaf
Mitt að hrekjast álag er
Nú er Brúarbuðlung kátt
Nú er svart að sjá í loft
Oft ég skrafa fávís fátt
Oft ég skrafa fávís fátt
Orðavírinn öfugt snýr
Pétur zar prúður var
Pétur Zar, prúður var
Skjóna grjóti skeifum frá
Spaði herrans húsi í
Sumra orð hjá eyra manns
Sviptir anda uggalið
Villuhætt er veikri sál
Vínið hressir hyggjuveldi
Vondra róg ei varast má
Þá með blöskrum loftið lak
Þegar lúinn lýðs frá sjón
Þeim sem sletta þvættings elg
Þeim sem vaða þvættings elg
Þó má svala þreyttri sál
Þótt vort lýist líf og kraftur
Þrot við ferða fæst mér greidd
Þvættings leirveltu saurugt svín
Æfðu þrátt þinn eigin mátt
Æfðu þrátt þinn eigin mátt