Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Huliðsheimar (Haugtussa) 2Heima. Telpan við rokkinnBálkur:Huliðsheimar (Haugtussa)
Fyrsta ljóðlína:Það haustar. Húsin smýgur
Höfundur:Garborg, Arne
Þýðandi:Bjarni Jónsson frá Vogi
bls.5–7
Viðm.ártal:≈ 1900–1925
Tímasetning:1895
1. Það haustar. Húsin smýgurnú hregg og golan stinn og fugl að glugga flýgur og feginn vildi inn. En upp við eldastó á kisu svefnþrá sígur, hún situr þar í ró.
2. Í dvala hana dreymirvið daga og nætur skil, hún víðri veröld gleymir í værð og góum il. Og ekkert orð er sagt, hún skap sitt skrumlaus geymir en skott í hringa er lagt.
3. Í sínum silkifeldihún situr við arinkinn og kúrir kyr hjá eldi með klærnar dregnar inn. Hún unir rökkurró þótt komið sé að kveldi af kappi hún malar þó.
4. En hvaða hugfró *býðurþér hýrlegt draumatal? Í minning langt þú líður að ljúfum bernskudal, þar fyrstu fannstu von, er vorblær þuldi þýður en þú varst konungsson.
5. Í skóginn fagur og fríðurþú fórst um aftanstund og hár þitt hrundi á síður með hermanns gilda lund; en innst þar inni bjó þó svannablóminn blíður sem berin tíndi í mó.
6. Þá gekk fram glöð í bragðiþar galdranornin ein; úr tröllheim fornu flagði hinn fríða leist á svein. En burt hann reiður rann og kerling kalt á lagði; að ketti gerði hann.
7. Svo vaða strauma stríðaog stökkva gjár hann varð og fara furðu víða uns fann hann okkar garð. Hér raskast ró hans ei, hann hér má heljar bíða og hugsa um sína mey.
8. Æ gola og gustur smýgurí gegnum vegg og þil og fugl að glugga flýgur sem fá sér vilji yl. En upp við eldastó nú svefn á kisu sígur og sætra drauma ró. |
