Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Rímur af Ormari Fraðmarssyni 3Ormars rímur – þriðja rímaBálkur:Rímur af Ormari Fraðmarssyni
Fyrsta ljóðlína:Þar skal hefjast hróðrinn minn
Höfundur:Höfundur ókunnur
Viðm.ártal:≈ 1450
Flokkur:Rímur
Skýringar
Ormars rímur eru rímnaflokkur frá 15. öld eftir ókunnugt skáld. Í þeim er sagt frá kappanum Ormari Fraðmarssyni sem tekst á við risann Bjarkmar og föðurbræður hans, Gyrð og Atla. Með risavígunum hefnir Ormar föður síns og eignast að auki konungsdóttur og konungsríki. Efni Ormars rímna er einnig til í norrænum sagnadönsum og hafa menn getið þess til að allt megi þetta rekja til glataðrar fornaldarsögu.
Þrjú handrit hafa textagildi og virðast komin hvert sína leið frá sameiginlegu erkiriti. Elst er Kollsbók (Cod. Guelf. 42. 7. Aug. 4to), frá lokum MEIRA ↲ 1. Þar skal hefjast hróðrinn minnhöldar fara til vópna sín, bragnar áttu’ að berjast tveir, bilaði hvórgi’ að rjóða geir.
2. Ormar vaknar einkar fystr,ógurliga til rómu lystr, hugsar þá að hann skal fljótt hreppa sigr eða falla skjótt.
3. Buðlungs sonr í brynju fór,bæði var sú víð og stór, setr á höfuðið hjálminn blá hermannlegur var kappinn sjá.
4. Meyjan björt af mæði’ og þrámildings kvíddi *hún falli þá, angrar það hina ungu frú að Ormar átti’ að berjast nú.
5. Rekkum þótti’ hann reyndur lítt,þó ráðið tæki’ hann furðu frítt, átta’ og sjau var ára þá afreks maður sem greinast má.
6. Ormar hefir sig út af borg,ærna báru frúrnar sorg, í burtu skammt frá buðlungs höll Bjarkmar verður senn á völl.
7. Heiðurs maðr á hólmi bíðr,höldum sýndist kappinn stríðr, bragnar líta Bjarkmars ferð, bila mun hvórgi’ að rjóða sverð.
8. Láðin skelfr og loptin öll,lasta maðrinn kemr á völl, grimmlega veðr hann grund til *knjá, garpa sveitin horfir á.
9. Ferðin hans var furðu greið,flýtir sér að örva meið, grimmlegur sýndist geira Týr, hann grenjar upp sem villidýr.
10. Það frá eg ýtum auka styr,Ormar átti að höggva fyrr, bilaði *ekki bauga Þór, Birting dregr hann slíðrum *ór.
11. Ormar reiddi brandinn blá,Birting þann eg sagði frá, * listar maður hjó lærið á, * læknir engi græða má.
12. Bjarkmar risi með *bölið og pínbeggja missti' *hann fóta sín, þar frá eg deyja dólginn þann, drengi biðr hann heygja hann.
13. Fraðmars sonur með fremd og skrautfyrða hefir hann leysta þraut, kóngrinn gleðst og kappa lið, keypti' *hann öllum mönnum frið.
14. * Ormar talar við unga frú,„eg vil hefna föður míns nú, mægjast *ei við milding fyrr en meiri aukist randa styrr.“
15. *Þellan svaraði þorns með dáð,„það er hið mesta happa ráð, láttu falla’ að foldu þá er föður *þinn réðu löndum frá.“
16. Ógurlegt var Ormars lið,eigi munu þeir bjóða frið, hundrað skeiða herrinn skal hleypa fram *á fiska sal.
17. Dreki sá einn er *dögling ádýrstan fekk í heimi þá, hann skal setja hlunnum af, hilmir þenna Ormar gaf.
18. Ormar kvaddi kóng og meykappinn áðr en stígr á fley, gullskorð eptir grátin var, garpar fara til strandar þar.
19. Skatnar stigu á skorðu dýr,skeiðum þegar á æginn snýr, halda síðan höfnum frá, höldar vinda segl við rá.
20. Byrina allvel brögnum gaf,bar þá skeiður út á haf, seggjum verður sigling greið, svífur fram um fiska leið.
21. Kemur þar loks að lýðrinn málitla ey fyrir stafni sjá, heiðurs maður bað harla fljótt halda þangað sína drótt.
22. Geysimart var garpa lið,gleðjast tók þá Ormar við, til bað halda hafna þar herra sá sem randir skar.
23. Herr lá fyrir í höfnum þar,höldar frétta hverr sá var er átti’ að ráða röskri sveit rekkum fyrir á síldarreit.
24. „Brögnum ráða bræður tveir,báðir veittu orma leir, finnur þú eigi foldu á frægri menn en báða þá.
25. *Eyða *þeir með *eggjum flest,aldri *kveða á sigri brest, höldar þeir *með harðan þrótt herja einn veg dag sem nótt.
26. Gyrð og Atla greini’ eg þér.Garpsins segðu heiti mér! Hvert er yðvars herra nafn? Hann mun kunna’ að seðja hrafn.“
27. „Ormar ungi ýtum ræðr,allopt veitir linna glæðr, hann vill feiga herra þá er höldum sagðir þú áðan frá.
28. Vann hann einn með vópnum þannvestan fekk í heimi mann, áður gekk yfir lönd og láð, listar manni’ er kringt um dáð.“
29. Garpar fundu gumna þá,Gyrð og Atla, og sögðu frá, „hér er einn með afl og megn, ykkur þorir að stríða í gegn.
30. Bilar hann ekki bragðið neitt,bróðurson hefir ykkarn deytt, vær sjáum þá gæfu’ á gildum mann, getu vér ekki sigrað hann.“
31. Báðir anza bræður þá,„beiskur mun hann í fleina þrá. Þér skulið aptr á Ormars fund ýtar fara í samri stund.
32. Þér skulið bóta beiða hann,bragna hverr sem mjúkast kann, ef getr hann Bjarkmar gulli bætt, gunnar fái þá fulla sætt.
33. Ef þegninn eigi vill sem værvón er þess að kappinn fær, dálega mun þá dauðans pín drengrinn hljóta’ af þrjózku sín.“
34. Höldar fundu heiðurs mann,hæversklega þeir kvöddu hann, erendum skila sem eg vil tjá, Ormar gjörði’ að hlýða á.
35. „Ef bræðrum viltu *bjóða seimsó báðum líki frændum tveim, láð og góz *sem lýða hald *leggur þú *upp á þeira vald.
36. Fylgja láttu falda laut,frestast mun þá branda þraut, þá skal eyðast odda þrá, Ormar tók að reiðast þá.“
37. „Skjóta fær þú skömm og pínef skilar þú lengur erendum þín hefr af öllum hatr og spé en hreppið hvórki víf né fé.
38. Skulu *ei frúrnar frétta heimað fyrðum leggi’ eg brenndan seim, fyrr skal hverr í fleina þrá falla niður sem óðast má.
39. Báðum seg þú bræðrum þaðað bragnar skulu nú rétt í stað vaskir auka vópna þrá, virðar reyni hverr *sem má.“
40. Garpar fundu gunna þá,Gyrð og Atla’ og sögðu frá: „só er hann gjarn á geira þrá garpnum engi hamla má.
41. Að morni setr hann málma dögg,*munum þá reyna *vaskleg högg, garpar búist við branda hríð, berlega vill hann *auka stríð.“
42. Báðum líkar bræðrum þaðþó buðlung auki odda *slag, þar skal lúka ljóða sal, lýða herrinn berjast skal. |
