Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Persíus rímur 3Persíus rímur – þriðja rímaBálkur:Persíus rímur
Fyrsta ljóðlína:Enn mun eg spinna vísna vír
Höfundur:Guðmundur Andrésson
Viðm.ártal:≈ 1650
Flokkur:Rímur
1. Enn mun eg spinna vísna vír,verði mærðar nótan skýr, hlemmir á sama hljóði senn hlýða bæði frúr og menn.
2. Drögum bragar bogann ábreytta þáttar gígju smá, dillar hvella strengja styn, stímar saman ljóða kyn.
3. Hlýt eg sætu sæma geðSónar tenór þýðum með um ástar kosta kennileit kær að gjöra yndisheit.
4. Ást var fyrsta upphaf manns,ástin besta lausnarans, ást hefur flestu um upphaf stýrt, ást fær kostað margan dýrt.
5. Kærleiks sturlan fjandinn fann,förlan kærleiks brugga vann, fólska elsku hyllir hratt, hylskinn dælsku áform batt.
6. Tryggða frægð og trúfestetelst og skilst að lofleg sé, skinn af unan skapt er sætt í skauti náttúrunnar fætt.
7. En hvaðan leiða lyndið kaltlaussinnis og hatrið salt, spilltum illt er antúr af, eitruð rót er þess upphaf.
8. Hrindur stundum heyra má,heimurinn sumum burtu frá vináttu láni og virðing sín, voða reiður móti hvín.
9. Því hann óverðugur erog ekki nokkurn duga ber gott að skipta guðs með börn en galinn velur opinn hvörn.
10. Svarar fyrir sjónir leittsetning vitnað dæmið eitt, Persíus var sá veiga Freyr, viljið eg ræði af honum meir.
11. Nú sem hún var fallin fráfagnaðarleysið Medúsá, kóngsson tók upp hennar haus, hann var orðinn eiturlaus.
12. Brá honum undir bugnir sinn,burtu sveimar hetjan svinn, ratar fram í ríkið eitt, rekknum veita ferðir greitt.
13. Réð þar fyrir ræsir sárisa ígildi heita má, furðu digur og feiki hár, fæstum þótti að vexti smár.
14. Atlas nefni eg niflung þann,niðji Jafets taldist hann, vestur og yst í Afríká öðling stýrði ríkjum sá.
15. Öllum mönnum eldri var,öngvan á sinn makann þar, í uppvexti var þó enn og viðgangi sem aðrir menn.
16. Gagnauðigur að gótsi og fé,gripum og nógum peninge, þúsund hjarðir þengill á, þar kom enginn tölu á.
17. gullskóg á og girtan kringmeð geysi hávum fjallabing, dyravörslu drakon ræður djangans stór og eiturskæður.
18. Ljómar af gulli lundurinn sá,laufin skína kvistum á, eplin vaxa fögur og full, frá eg það allt var skæra gull.
19. Völvan Themis vann því spá,vísir enginn sigra má nema Jóvis sá er son. Sjóli hefur átt hans lengi von.
20. Persíus kom nú mæddur mjegaf mikið löngum ferða veg, hitti kóng og kvaddi hann, kurtix því næst mæla vann:
21. „Gistingar og greiða biðgætir lands sem þarf eg við, lát mig njóta kosta eður kyns kominn af merki friðarins.
22. Afrek mín og íþrótterundrast munt þá segi eg þér, Júpíter minn faðirinn frægi fróni ræður í góðu lagi.„
23. Þegar að hilding heyrði það,hvör honum væri faðirinn að, síga lét hann bratta brýn og bannaði honum heim til sín.
24. „Lötra þú burt með lygar og mas,langt mun ei til fær þú slas, fordild þín sé fjærri mér, frægðir lítils öktum vér.„
25. Með soddan hótun hrindur gestog hrekja tók sem kunni mest. Persíus hafði ei parið við að púla og strita Jafets nið..
26. Vaxtarmunur velli ávar og þeirra mikill að sjá, því Atlas er sem örninn sé upp yfir minnsta tittlinge.
27. „Eigðu aldrei mök við menn“,mælti Jóvis arfi senn, „armur vera muntu mest, því múta engin fylgir gest.
28. Færi eg gáfu þessa þér,þigg þú dýran skenk af mér.„ Í því sýndi ógnar haus, Atlas varð þá ráðalaus.
29. Hann breyttist um í bragði rétt,að bjargi varð og háum klett, vóx hann skjótt á vænum hjall, varð hann eitt hið hæsta fjall.
30. Skegg og hár að skógi varð,skyggir undir hnakkabarð, skyrpist þaðan skúr og vindur, sköllótt höfuð er fjallatindur.
31. Þegar menn seinast fréttu fráfjallið þetta var að sjá, ofan skýja allt um far sem á því sætu stjörnurnar.
32. Atlas var frá auði steypt,með ójöfnuð var við hann keypt, drjúgur honum vorðinn var sá virtist ekki duga par.
33. Forsugt geð og feikiaflfellur eins og tumbi skafl. Drambið steypir stoltum flatt, sterkur hvör um síðir datt.
34. Oft hefur leikið lista parsem lítils máttar haldinn var, sem krókódíllinn kiður smá kryfur nær þau leikast á.
35. En söfnun fjár og sinki meðsæmdarkosta forakteð, klæki hátt það hefjast má en himninum aldrei kann að ná.
36. Að gína yfir gulli og makten gleyma sannrar visku akt þó stóran gjörir þig stólpann seims það stoðar ekki annars heims.
37. So er margur Atlas enn,illa fer ef hreystimenn ekkert leiksmark unnið fá úlbúð þeirra og hatri á.
38. Persíus greini eg framar frá,flaug hann vængjaskónum á, komst í gylltan kóngsins skóg, kjarna valdi og eplin nóg.
39. Skundar þaðan skjóma Freyr,skoða vill heiminn síðar meir, líður yfir land og strönd, leit þá við á aðra hönd.
40. Undir björgum Ægi hjáeina kvensnift fékk að sjá, alblómaða með ímyndi, ætlar það muni líkneski,
41. því hvorki bærði hún legg né lið,litið gat ei heldur við, en blakta sá hann höfuðhár, hrærðust augu og þeirra brár.
42. Þegar hann sér að sætan ersannlega með óskatt fjer glápti hann so á glæsta snót og gáir nú hvörgi að hræra fót.
43. Dávæn öll hin unga mærandlitsrjóða, fögur og skær, unun stóð með ást af sprundi, allt sem lífið kjósa mundi.
44. Kappinn fyrir brjósti brann,brúðar vænleik lítur hann, staðar gaf með stefnleg orð stillir nú að bauga skorð:
45. „Makara væri meyjan björtmeð þeim fjötrum bundin sért sem elskhuginn hvor öðrum heldur, inntu mér hvað slíku veldur.„
46. Með bragða hlekkjum bundin varbríkin gulls við hamarinn þar, hún svo hvörgi hrært sig gat, hörmulega í nauðum sat.
47. Fögru mómfrú feilar viðað flytja rekknum andsvarið. Orðin komust ekki út, augun fylltust tára lút.
48. Hefði getað sína ásjánsveipa mundi bauga Rán, hvorug var nú höndin laus, hyljast því með tárum kaus.
49. En sem rekkurinn innir tiloft og þrátt við guðvefs Bil, lauk hún upp sinn mjúka munn og mælti þanninn veiga Gunn:
50. „Andrómede er mitt nafn,öðling faðir kóngum jafn Blálands ríkjum ræður hér þó raunar lítið stoði það mér.
51. Drottning hans er móðir mín,mektar ættuð pella Lín, Kassíope kallast frú, kostuglegust ein er sú.
52. Deildi hún á dísur Hlés,drósir létu mig gjalda þess, færðu þanninn fjöturinn í, fékk mér enginn náð úr því.
53. Með töfrum eru taugir þærtengslaðar hörðu bergi nær so að enginn mennskur má maðurinn hingað til mín ná.„
54. Laufa Þór varð litið viðþá líða tók á samtalið, sædreki þar fram að fór furðulega digur og stór.
55. Beljar straumurinn brjóstum áboðaföllin útífrá, fleygði honum í fullum byr sem flasi knör um reyðar dyr.
56. Heljar ginið opna ereins og hellirs krakkar hver, þvert á stefnir þorna Bil, þar var leikurinn gjörður til.
57. Annars vegar upp kom vein,ýlfurraust og harmakvein, þar voru frúinnar foreldrar, furðu illa hvort sig bar.
58. Báru þaug ei til bjargar neittbrúði sem að gátu veitt utan hljóð og harma spreng og hryggilegan sorgar feng.
59. Bráður bani búin erbarni sínu sjá þaug hér, á horfðist það so má segja sem þau vildu fyrri deyja.
60. Persíus hjónin hreysta fer:„Harma tíminn nógur er, ykkur stillið eina stund enn ef frelsað verður sprund.
61. Ég er hér kominn Jóvis son,jafnan á eg frægðar von. Ef gifta viljið meyjuna mér móti dreka ráðinn er.„
62. Hægt var honum heitorð fá,hjónin bæði sögðu þá, verra mætti verða af mey, vandi þótti að segja nei.
63. Ekki lengra en steinsnar stuttstóri drekinn var þá brutt. Persíus greiðir fót á flug fimur þarf að herða dug.
64. Hverfi farfað stuðlastef,starfið erfitt kannað hef, byrgð er örðug ljóðaleif læst og föst í góma kleif. |
