Íslands minni | BRAGI
Bragi, óðfræðivefur

Söfn

Íslenska
Íslenska

Persónuvernd:

Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn.

Innskráning ritstjóra

Íslands minni

Fyrsta ljóðlína:Eldgamla Ísafold
bls.27–28
Bragarháttur:Sjö línur (tvíliður) aabcccb
Viðm.ártal:≈ 1825

Skýringar

Hér er vikið frá útgáfu Fræðafélagsins að því leyti að hendingunni „gumar girnast mær“ hefur verið breytt í: „og guma girnist mær“ sem er samkvæmt eiginhandarriti skáldsins eins og Helga Kress hefur bent á í grein sinni „Guma girnist mær“ (Speglanir, 2000).
Í viðtali við Lesbók Morgunblaðsins 1. september 2001 segir Helga að hendingunni hafi í öllum prentuðum útgáfum ljóðsins verið breytt þannig að karlarnir girntust konuna án þess að það eigi sér nokkra stoð.
Álitamál er um greiningu háttarins, sjá greinargerð með hættinum sjálfum.
1.
Eldgamla Ísafold,
ástkæra fósturmold,
Fjallkonan fríð!
mögum þín muntu kær
meðan lönd gyrðir sær
og guma girnist mær,
gljár sól á hlíð.
2.
Hafnar úr gufu hér
heim allir girnumst vér
þig þekka að sjá.
Glepur oss glaumurinn,
ginnir oss sollurinn,
hlær að oss heimskinginn
Hafnarslóð á.
3.
Leiðist oss fjalllaust frón,
fær oss oft heilsutjón
þokuloft léð.
Svipljótt land sýnist mér
sífellt að vera hér,
sem neflaus ásýnd er,
augnalaus með.
4.
Öðruvís er að sjá
á þér hvítfaldinn há
heiðhimin við,
eða þær kristals ár
á hvörjar sólin gljár,
og heiðar himin-blár
há-jökla rið.
5.
Eldgamla Ísafold,
ástkæra fósturmold,
Fjallkonan fríð!
ágætust auðnan þér
upplyfti, biðjum vér,
meðan að uppi er
öll heimsins tíð!