Vísur af pínunni Christi | BRAGI
Bragi, óðfræðivefur

Söfn

Íslenska
Íslenska

Persónuvernd:

Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn.

Innskráning ritstjóra

Vísur af pínunni Christi

Fyrsta ljóðlína:Heyr þú Jesús hjálpin mín
bls.164
Bragarháttur:Samhent eða samhenda (alhent, ferstikla, stikla)
Viðm.ártal:≈ 1550
Tímasetning:Um miðja 16. öld
Flokkur:Helgikvæði

1.
Heyr þú, Jesús, hjálpin mín
af hjartanlegri mildi þín
græðarinn fyrir gæsku sín
gefi eg forðist fár og pín.
2.
Mína veit eg marga sekt,
mig hefur syndin ætíð blekkt,
elskuleysið of mjög frekt
og öllu góðu frá mér hnekkt.
3.
Í soddan kófi synda hér
sannlega eg vafður er,
marga og stóra eg meinsemd ber
nema mildur Jesús hjálpi mér.
4.
Ef að eg skylda ömbun fá
eftir því sem von er á
ofan í vítis eldinn blá
efunarlaust eg færi þá.
5.
Syndugum þú seldur varst*
soddan gæsku með þér barst,
þú vildir líða mikið og margt*
mildur Jesús furðu snart.
6.
Veraldar makt ei virðir þú
veit eg þér þóknast ekki sú,
guð á lítur góða trú,
gef hana mér í hjartað nú.
7.
Frómust þegar að fæddi þig
af fénu hafði ei auðgað sig,
því að með heyi huldi þig
herrans móðir elskulig.
8.
Aftur og fram um byggðir ber,
barnið góða, Jesús, fer,
léstu þetta líka þér
að líða soddan ánauð hér.
9.
Grimmir júðar gabb og dár
gjörðu að veita síð og ár,
þar með einnenn barinn blár
og bundinn líka stundum sár.
10.
Síðan þig, sem sagt er frá,
sárlega negldu krossinn á
en þín móðir Máríá
mjög aumlega horfði á.
11.
Hörmuligt mun að hugsa á‚
hvað hún þoldi Máríá
þegar saklausan sætan sá
son sinn píndan krossi á.
12.
Veraldar trú eg varla eitt
víðfræg hefði yndið neitt
heldur bæði hjartað heitt
og harmi þrungið sorgum meitt.
13.
Leiðstu þessa langa kvöl
en leystir mig við eilíft böl,
pínan þín var sár og söl
og signuð ásján einka föl.
14.
Lagður spjóti ljúfur var,
Longinus í hendi bar,
hinir skóku höfuðið þar
hirðandi ekki um það par.
15.
Fyrir þessa kvöl sem þoldir þú
þig bið ég af hreinnri trú
mér að veitist miskunn sú
minni sál að bjargir þú.
16.
Angrað hjarta aldrei eitt
yfirgefur þú ekki neitt tvöf. höfuðst.
höldum þeim sem hafa þig beitt
hefur þú margar bjargir veitt.
17.
Lofar þú öllum líkn að fá,
lausnarinn, sem þig kalla á,
fyrir miskunn þína og mildi há
mun eg þar ekki skilinn frá.
18.
Óguðlegum muntu mér
mildur lina, ánauð þver,
þó eg hafi í heimi hér
herrann brotið á móti þér.
19.
Muntu nú fyrir mildi þín
minnast vilja, drottinn, mín
lausnarans aldrei lofið dvín
langtum fremur en sólin skín.