Kálfárdalur

Fjöllin glitra glæsileg
gulls með litum sínum,
þar sem áður eyddi ég
æskudögum mínum.

Kátur oft ég kem til þín
Kálfárdalur góði.
Þú geymir ennþá gullin mín,
gamla æskusjóði.

Hart þó lífs ég hreppi stríð
heims af göldrum kvalinn,
alla mína ævitíð
elska mun ég dalinn.

Eg í dalnum ungur var,
átti saklaust hjarta,
drauma marga dreymdi þar
dásamlega, bjarta.

Ég í sælu fjalla fann
fjör í æðum renna
þessum gæðum innst ég ann,
aldrei næ að gleyma.

Þegar loks ég leggjast skal
lífsins þrýtur hyggja,
kýs ég helst í Kálfárdal
kaldur nár að liggja.