Stökur

Það er gott að geta enn þá glaðst og hlegið,
upp í gaman angri slegið,
yl frá sólargeislum þegið.

Hlæ ég oft þó hugur minn sé hljóður, gljúpur,
yfir tárum huliðshjúpur.
Hláturinn er sjaldan djúpur.

Mér finnst allt svo ömurlegt og einskis virði,
dagar langir, döpur byrði,
dvelji ég ekki í Skagafirði.

Þar er allt sem er mér kærst og ei má gleyma.
Þangað ætíð þrárnar streyma,
þó á ég reyndar hvergi heima.