Vísur Gunna Hólaskálds

Gunnar Þjóðólfsson gjörði að tuska rollum,
leyndi í pollum, líkur skollum.
Blóðinu því sem blæddi þeim,
fimmtán krofin festi hann upp á þollum.
Ýtar fundu hjá eigi hollum
þrjátíu þegar þeir komu heim.
Í Drangey var með dólga par
drengurinn oft á vorin þar.
Lyddan bar sú lömbin skar
sauða ullu á saltan geim.

Skeifna bessi skrækti undan brandi,
lymskuna framdi, lygina tamdi.
Hestajárnum hrókurinn stal,
fimmtán skeifur fastar hafði á bandi.
Á það festi hinn illi andi
að koma honum [út] í það krappa pal.
Fer und krök og flærðarmök,
fólinn hafði á þessu tök.
Vís var sök til vélanna rök
þeim hóru syni í Hjaltadal.

Sigurður Marteinsson sá kann að rjá við hrúta,
beint þá stúta, stóra búta
og steypi þeim ofan í jarðhús sitt.
Aðrir hlutu eftir þeim að lúta.
þeir sem leystu hans þjófahnúta
þeim varð síðan aldrei fritt.
börn sín drap með býsna skap
og bylti fjórum ofan í krap.
Sá fékk tap og sálarhrap
nema lausnarinn láti frítt.

Hákon gjörði helga messu að rækja,
hann réð krækja hana og sækja
vestur allt í Vatnsins dal.
Þeir vildu hann við vonda breytni flækja.
Honum var gjört við hvinnsku klækja,
gjörla eg það greina skal.
Blakaði menn svo blóðið rann,
blágrýtis þar stein til fann.
Bundu þann er verkið vann,
verra heyrða eg aldrei gal.

Keli einn er kænn á braginn hvinna,
hann gjörði ei linna á fjöllum finna
féð og hefur á því tök.
Gelding stóran girnist þá að vinna.
Af því lætur ei sig ginna,
ekki er hönd á sauðinn slök.
Einninn brá svo eftir á
að vann sjúga blóðið hrá.
Sér í frá hann seldi þá
og síðan snýst í þjófavök.