Söfn

Íslenska

Bragi

Íslenska

Kópavogur

Mosfellsbær

Borgarfjörður

Dalasýsla

Húnaflói

Skagafjörður

Haraldur (Svarfdælir)

Þingeyjarsýslur

Árnessýsla

Vestmannaeyjar

Persónuvernd:

Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn.

Innskráning ritstjóra

Flokkar

Allt (3139)

Afmæliskvæði (14)

Annálskvæði (1)

Ádeilukveðskapur (1)

Ákvæðaskáldskapur (1)

Ástarljóð (32)

Baráttukvæði (1)

Biblíuljóð (2)

Brúðkaupsljóð (9)

Bæjavísur (2)

Bænir (1)

Bænir og vers (25)

Eddukvæði (30)

Eftirmæli (41)

Ellikvæði (7)

Formannavísur (22)

Fræðsluljóð (3)

Gamankvæði (31)

Grýlukvæði (8)

Harmljóð (3)

Háðkvæði (4)

Hátíðaljóð (6)

Háttatöl / Háttalyklar (1)

Heilræði (10)

Heimsádeilur (8)

Helgikvæði (47)

Hestavísur (1)

Huggunarkvæði (2)

Hyllingarkvæði (2)

Jóðmæli (3)

Jólaljóð (5)

Kappakvæði (5)

Konungalof og fyrirmenna (2)

Kveðið fyrir börn (3)

Kvæði um biskupa (6)

Kvæði um heilaga menn (1)

Leppalúðakvæði (1)

Lífsspeki (5)

Ljóðabréf (18)

Matarvísur (1)

Minningar- og erfiljóð (29)

Náttúruljóð (52)

Rímur (204)

Sagnadansar (52)

Sagnakvæði (4)

Sálmar (417)

Sjóhrakningar (2)

Sorgarljóð (1)

Sónarljóð (14)

Særingar (1)

Söguljóð (13)

Tíðavísur (15)

Tregaljóð (6)

Vetrarkvæði (2)

Vikivakar (13)

Vögguljóð (5)

Ýkjukvæði (5)

Þjóðkvæði (1)

Þorrakvæði (4)

Þululjóð (5)

Þulur (2)

Ættjarðarkvæði (54)

Ævikvæði (6)

Ævintýrakvæði (3)

Barbarossakvæði

Fyrsta ljóðlína:Keisari nokkur, mætur mann,

Höfundur:Guðmundur Bergþórsson

Heimild:ÍB 183 4to.

Bragarháttur:Fimm línur (tvíliður) fer-, þrí- og fimmkvætt:aBaaB

Viðm.ártal:≈ 1700

Skýringar

Stutt ævintýr um afgang þess nafnfræga keisara
Friderichs Barbarossa. Með lag: Utanlands í einum bý etc.

Keisari nokkur, mætur mann,
mjög sem bækur hrósa,
staðnum Tyro stýrði hann,
stillir líka Sídon vann –
frægur nefndist Friðrik Barbarósa.

Keisarinn hafði kristinn sið,
kvaldi heiðnar þjóðir.
Stillir efldi stálaklið,
stríddi jafnan Tyrkjann við –
menn hans leiddi marga hels á slóðir.

Saphadinum son hans þá
síðast rak á flótta.
Fljótið Nílus nærri lá
nefndu Sídons sloti frá –
heiðnir þar í hlupu strax af ótta.

Mikill fjöldi manns þar dó,
margir ei landi náðu,
hilmir ei sér hlífði þó,
hestinn fast með sporum sló –
miður en skyldi menn að kóngi gáðu.

Fljótið var svo strítt og strangt
stöðvað gat sig varla;
hrakti kóng og hestinn langt,
hrópar því með geðið krankt –
biður að hjálpa bragna sína snjalla.

Frægur herra féll í kaf
fastur í stigreipsbandi,
milda Guðs það miskunn gaf
mæddur náðist sundi af –
hálfdauðum varð hönum komið að landi.

Allir grétu er það sjá,
ungir og gamlir bæði.
Hægðar leita hilmir þá,
hönum spretta klæðum frá
öndinni svo öðling heldur næði.

Í Vísirs andlit virða lið
vatni sló að bragði.
Mætur raknar milding við,
mælt gat undir andlátið –
með upplyftum augum þetta sagði:

Blíði Jesús, bið eg þig
er beiskleik dauðans kefur.
Í þér huggar sál mín sig
sem fyrir vatn og andann mig
í skírninni endurgetið hefur.

10.

Tak mig að þér, útdreginn
úr hörmungaflóði,
í þitt ríki eilíft inn;
andann þér eg befel minn.
Líkna þú mér, lausnarinn Jesú góði.

11.

Guðlega svo gramur dó;
grétu kristnar þjóðir –
fyrir mæðu fékk hann ró –
fylkirs eftir lifir þó
minning fræg og mannkostirnir góðir.

12.

Fólkið allt um tún og torg
tók upp hryggðarklæði.
Grefta kristnir gram með sorg
göfuglega í Tyroborg.
Þar er endað þetta litla kvæði.