Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
ÝmisrímaFyrsta ljóðlína:Viljið þér heyra víf um stund
Höfundur:Eiríkur Hallsson í Höfða
bls.55–64
Viðm.ártal:≈ 1650
Flokkur:Rímur
1. Viljið þér heyra víf um stundvísna litla kæti göngum þá í gleðinnar lund og gjörum oss nokkur læti.
2. Sit eg nú við sögunnar lestur,sem hún Edda hreytir, virðist mér sá vaxtar mestur vera sem Ýmir heitir.
3. Mig því kveðja menja bríkurmeð so fögrum orðum: „Segðu oss nokkuð, séra Eiríkur, satt af Ýmir forðum.“
4. Þetta greidda eg þagnar bannþeirra heyrnar ljórum: Ýmir er fæddur á minn sann af elementum fjórum. * * *
5. Ærinn þroski á hann dróst,ætla eg lítt sér feimi, saug hann þeirrar baulu brjóst sem best hefur verið í heimi.
6. Hvítavín um hvoftabarð,hann ei drakk við fingur, Ýmir jötunn af því varð enginn mannpeðringur.
7. Auðumbla því ýta sattalda fróðir meina, hafi bæði hart og hratt, hrjúfa sleikti steina.
8. Dægrið fyrsta úr dverga rannsdrjúgum kolli hreykti hári, þar næst höfði manns, hún so ákaft sleikti.
9. Á morgni þriðja maðurinn allurmátti úr steini ganga Bur var nefndur snotur og snjallur af sniðugum ættartanga.
10. Bur gat son, er Börvi hét,barnið þetta hann gifti, með Beslu lagði í brúðar flet, blíð voru þeirra skipti.
11. Sérlega ólu syni þrjá,sögðu hjónin stóru, Óðinn, Víla og Ve skal tjá, þeir vaxa og ergjast fóru.
12. Ýmir drápu börnin Burs,blæddi honum eftir vonum, af því safnan sjóar úrs segist dreyri úr honum.
13. Hárið skógur, holdið jörð,hausa grjót og jaxlar, bein og hnútur björgin hörð, bæði mjaðma og axla.
14. Segi eg minnst í söguna skarðsvinnum hringa niftum, ærið drjúgur Ýmir varð í þeim hluta skiptum.
15. Hver sem allan Ýmir skalút í kvæðum mála, góma þyrfti fróðan fal og fylli Sónar skála.
16. En mig stansar einka mesteitt á marga vega hversu þeir hafa hausinn fest hátt og dáfallega.
17. Eddu vil eg í orða staðaf því nokkuð glósa, vorri trú, og vitið þér það, vér skulum betur hrósa.
18. Elementa býsna barnsBörva synir afhýddu bláfarfaða bólið hjarns björtum gneistum prýddu.
19. Ýmirs víða skjanna skel,skrýdd með glansa öllum, hátt var sett og hafin so vel, himin þann vér köllum.
20. Úr Ýmirs heila sköpuð ský,skruggu reipið stríða, en of gott þótti að ausa því inn í loftið fríða.
21. Börva synir heilir og hraustirhittu dverga fjóra hverjir að bera háir og traustir himins byrði stóra.
22. Austri og Vestri oss er kenndur,einninn Suðri og Norðri, heyrða eg sagt að hver einn stendur heims á ysta sporði.
23. Á höndum upp og fótum fastirfá sig lítt að hræra, í munni og anda máttugastir, móð í brjósti stæra.
24. Í Ýmis holdi óskaplyndirillan skapnað tóku, yst á lofti geyma grindir, gusta megnið jóku.
25. Ekki er kyn þó ýfist hléþá opna sjónar gáttir, vinda port hefur sinn *hver sjö, so eru margar áttir.
26. Austra kallar Edda þann,ætlar Börnum hefna, kafloðinn og kreppleitan, kváðu þangað stefna.
27. [Illa lítur?] fjötrið fastfólsku blæs að vanda, vona eg hann muni viðspornast og vill þar ekki standa.
28. Þegar hann grenjar gusta móð,grimmur í storma leiki, upp þá vellur Ýmirs blóð, öll er fold á reiki.
29. Vænn og þegar var þar setturVestri honum á móti, oft hans verður ærið þéttur andardrátturinn fljóti.
30. Er þá Suðri andaheiturundir stjörnuhúsi, mjög sællífur og mikilleitur, mesti kampabrúsi.
31. Honum í móti Norðri naumurnálega öngvu eirir, rammur og kaldur refils *raumur ramma vinda keyrir.
32. Þessa fjóra meina eg mestummiðla andardrætti, Neptunus með nösum flestum nógum gusti í bætti.
33. Því sagt var mér um Hræsvelgs ham,hvoftana kunni þeyta, Neptunum þann gusta gram get eg að láti heita.
34. Enn mun fleira á eftir sagt,ekki er búið að rausa, þiggja dvergar mikla makt, en miður fá sig lausa.
35. Ýmirs skapi illu fylldir,oftar móði blása, ber þó til að blíðir og mildir bláhlæjendur mása.
36. Loftplánetur ljósar *sjölina þeim móði og herða so sem í göngu *samlyndi sáttar um fleira verða.
37. Máni hinn ljósi með honum vekurmargar grindur Norðra, í köldu þálfi kampa skekur, klýfur góma sporða.
38. Þaðan gisar ryk og reyk,rótar Ýmirs heila, fleygiskýin verða veik, villa sundur og geila.
39. Þar af stendur hagl og hríð,hart kann Norðri blása, svellur marinn, foldin fríð festir vatna lása.
40. Ef ei skeði afturhaldandardrætti Norðra enginn hefði vörn né vald við honum sér að forða.
41. En til varnar er svörull setturSuðri honum á móti, furðu snar, í lofti léttur, á landi og marar róti.
42. Með honum deilir hagl og hríð,heldur Möndulfara, er því Suðra andinn hýr, alheims þægur skara.
43. Það sem Norðri Mána meðmestum hörkum reitir, mýkir Suðra góða geð og gleði vökva dreitir.
44. Espist þegar hann Austri blæsargur í blístraverki, með honum stendur mjög uppæs Mars eður Týr hinn sterki.
45. Miðlar þessu með honum Þór,máttar blossa ströngum, vasa úr Austra veðra kór vindeldingar löngum.
46. Eldspýtingar, og er þess vonaf þeim gneistum velgi, dregur þar Ýmirs drúldinn son dimma veðurbelgi.
47. Skruggur, blys og skýjaleifturskrykkjast honum úr munni, Vulkanus í varma steyptur vélin maka kunni.
48. Miðlar Austri mjög fyrir þaðmörgum slettitárum, hagleldingum um stjörnu stað, styrjar lönd fyrir bárum.
49. Merkúríus eður Heimdall hægurhonum í þessu sinnir, ærið ríkur og furðu frægur flæðar dýrum brynnir.
50. Eykur þessi Austra stríttoffurs ljósum hranna, eftir blístra örvar títt allan heim að kanna.
51. Honum í móti Vestri víkurveðurbelgja sköllum, vindsnari áður er varla slíkur, vægstur af hinum öllum.
52. Því hún Venus væn og mjúkvið hann skiptir Freyja, andramman þó hvæsi um hnúk, hana má væna segja.
53. Flest oft er hann fagur og ljósfögrum búinn skinnum, varla sérðu rauða rós rétt á Vestra kinnum.
54. Dvergar hafa það samið og sett,þá sunna er ljós í merki, að skemma ekki loftið létt með ljótu stormaverki.
55. Leika þá með sopp so sagtsér á mjúkum skinnum, leyfa að rigni um landa fax lög af Ýmirs kinnum.
56. Eftir því sem stendur stríðstórljósanna á milli láta þessir logn og hríð leika í ofsa og stilli.
57. Þegar í Ýmirs heila höllhöfðingjarnir snakka heiftar gusa Hræsvelgs öll hleypur í Burnirs krakka.
58. Blæs þá *hver sem megnar mestmótspýtandi öðrum hast þó Ýmirs heilinn verst hrekst fyrir þæsiblöðrum.
59. Þegar so með grimmdar greingusurnar saman vella vindar kynda mikið mein, menn og fénað hrella.
60. Glamma rótar grefur land,grenjar lögur á skerjum, rætir ljótar greina grand, gliðnar kjölur á ferjum.
61. Skógar rjúka skriðu fold,skjálfa hauðurs rengur, álfur strjúka en Ýmirs hold allt á þræði gengur.
62. Veit ei betur ófróð öldí því skrykkja bramli, en frá hafi sparkað fjöturin köld Fenrisúlfurinn gamli.
63. Eður rökkva ragna húmrekist loks úr garði og Miðgarðs snákur skaða skúm skyrpi landa barði.
64. Ellegar Bifröst bresti í sundur,brotni hlýrnis festi, hrjáist við og heyri undur Heimdalls lýðurinn mesti.
65. .......... hugsa voga,harka stendur tími, saman slengi Surtarloga. Sagt er nóg af Ými.
66. Þetta veldur þústnar hart,þorna niftir góðar, eruð þið ekki orðnar snart á Ýmirs sögunni fróðar? |
