Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Rímur af bókinni Ester 2Rímur af bókinni Ester – Önnur rímaBálkur:Rímur af bókinni Ester
Fyrsta ljóðlína:Enn skal stofna annan brag
Höfundur:Einar Sigurðsson í Eydölum
bls.169–173
Viðm.ártal:≈ 1600
Flokkur:Rímur
1. Enn skal stofna annan brag,óbreytt verður kvæðalag. Af Eddu fékk ég öngvan snert um efnið þyki mér meira vert.
2. Hugsi um það heimsins þjóðhvar fyrir dæmin ill og góð í Ritning verða lesin og lærð, í ljóða smíðið síðan færð.
3. Það er að sönnu meining mínað muni því Drottinn orðin sín, svo innilegana oss nú tjá að þeim vilji hann láta gá.
4. Því samt er herrans sinnið ennsvo sem að reyndu fyrri menn: Ofmetnaður fær ætíð smán en auðmýkt fylgir gæfulán.
5. Nær sem einn sér hreykir hæst,hann er fallinn þessu næst sem sá lengi lágt var settur litlu síðar við mun réttur.
6. Skjótlega þessu skiptir sásem skynja og reyna hjörtun má. Gefum vér allir gaum að oss, guðhræðslan er besta hnoss.
7. Inna verður Ester frá,öðling fékk hún sæmdir hjá. Sú kom tíð að milding mætur meyna hvörja prýða lætur.
8. Heilt ár skyldi hvör sem einhegða sinni prýði grein, í balsam hræra hvörn sinn lið og hafa þar myrru blandað við.
9. Annan helming ársins skalæðra fá til smyrsla val að bera um hennar bjarta hold svo betur að ilmi menja fold.
10. Síðan var þá sérhvör skrýddmeð sæmdarskart og gulli prýdd, leidd til öðlings ein í senn með ágætlega fylgdarmenn.
11. Þar skal hvílast þessa nótten þegar að morgni leiðast skjótt til geldings þess í góðan stað sem gætti kóngsins frillum að.
12. Hvað sú girnist meyjan merkmildings veitir tignin sterk; í hvörju gildi sem það sé sveinar láti strax í té.
13. Aldrei má sú auðar grundaftur koma á hilmirs fund utan að kóngur sveina sín sendi að kalla menja lín.
14. Þá Abíels dóttir, Ester frú,til öðlings skyldi leiðast nú er það ljóst hún einskis bað utan þar víkur Hegi að.
15. Mardokeus, sem mæltum vér,meyna hafi tekið að sér, fóstrað best í foreldra stað, frændræknin má veita það.
16. Á sjöunda ári ríkis rétt,ríkið hans, sem fyrr var sett, í mánuði tebet meyjan svinn mæt var leidd fyrir kónginn inn.
17. Janúaríus, merki menn,mánuður sá nú kallast enn. Hann er tíundi haldinn þar, hefst nú með honum nýja ár.
18. Assverus með ástarbandEster festi sér við hand. Drottning varð í Vastí stað, vel mun Júðum gegna það.
19. Allir lofuðu Ester frú;auðnusterk var, dygg og trú; gullkórónu glæsta bar, af göfugum jöfri tignuð var.
20. Hilmir lætur heimboð eitthöfðingjunum með sóma veitt. Fyr Esters skuld og æruplag öll hans hirð fékk góðan dag.
21. Af skiptum þessum skipast svo við,skjöldung sæmir allt sitt lið. Lýður er ekki í landi þjáður, lofðung gefur nú meir en áður.
22. Það bar enn til einhvörn dagjómfrúr höfðu gleðinnar plag; Mardokeus að sínum sið settist niður við borgarhlið.
23. Bigtan hét og Teres tveir,tiggja sveinar báðir þeir, settir að geyma siklings port, en svik fá jafnan auðnuskort.
24. Reiðir bjuggu ráðið ljóttræsir að deyða á þeirri nótt. Mardokeus það heyrði hjal og hermdi drottningu inn í sal.
25. Ester kóngi innir frá,öðling lætur fanga þá; sannir urðu að svikunum tveir, síðan hengdir báðir þeir.
26. Skjöldung lætur skrifa það inn,skýrt og rétt í annál sinn því Guð vill ekki að gleymist sú góða dyggð og holla trú.
27. Einn höfðingi Aman héter öðling mest að heiðra lét, son Medata settur hæst og sjálfum kóngi virtur næst.
28. Aman þenna upphóf sennyfir alla sína tignarmenn; honum skal hneigja hvör sem einn heiðarlegasti kóngsins sveinn.
29. Mardokeus af Júða ætt,er ekki fékk að þessu gætt; fyrir Aman beygir hann aldrei hné, er þó sagt hann frómur sé.
30. Hirðmenn báðu hann hneigja sigþví hilmirs boð eru merkilig; Aman laut hann ekki að heldur, eitthvað slíkri þrjósku veldur.
31. Aman segja þeir hegðan hansog heiti líka þessa manns; Gyðinga kyns þeir greina þegn, gramdist hann við þessa fregn.
32. Hann grípur upp eitthvað grimmdar ráðsvo Gyðinga fengi hann lífi náð því hefndar háttur þykir ei neinn þó þennan mann að hengi einn.
33. Með fjölkynngi bruggar bragðog brýst nú um sem hamaðist flagð; af ofsa þeim sem í honum brann enginn maður hann stöðva kann.
34. Hér mun sannast orðtak ennþað inntu forðum spádóms menn: Móti Drottni dugir ei ráð né djúpsett annað viskusáð.
35. Hann mun skipta heillum bestog hjálpa þeim hann reynir mest. Sé honum lof sem leysti þjóð, lykta eg þanninn stýfðan óð. |
