Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Vélræði holds og heimsFyrsta ljóðlína:Átt hef eg við hold og heim
Höfundur:Sigfús Guðmundsson
bls.274–276
Viðm.ártal:≈ 1600
Tímasetning:1612
1. Átt hef eg við hold og heimharla margt að spjalla, minnst var eg á móti þeim, mjög vel þótti mér falla.
2. Heimurinn þóttist hollur mérog hvíslaði í mitt eyra. Hann fýsti mig að fylgja sér, fínt var þetta að heyra.
3. Huggun skaltu hljóta af mérog hjartans gleðina nóga, fjárhlut drag þú fast að þér og flest allt þar til voga.
4. Mannorð þegar að mektast þúmun þér vaxa þaðra, því sá er enginn nýtur nú sem náir ei beygja aðra.
5. Ef þú villt þér verkist þaðog voldugan skuli þig kalla, útvegu þína í öngvan stað undan láttu falla.
6. Meðan að þessa líkams listþú leggur þér til nýta, haf með þá sem heiðra Christ harla fátt að býta.
7. Því þeir telja úr tignar ráðog tjá sér allt til rauna, en þvætta um sína seinni náð og segja sig vænta launa.
8. Holdið kvað, það heilsu ráðað heimurinn lét þig finna, sá er nú ei maður á láð sem minnast vil eymda sinna.
9. Meira er ráð að rækja plógog rausnar verkum hrósa en sýta í sína sálar dróg, svo munu flestir kjósa.
10. Hygg eg þá sé gamanið greittog gleði á hvörju þingi, hvað skal þér að halda neitt með hræddum vesalingi.
11. Þá mun kram í kistu þínog kaupmanns skrúðinn mæti, að hinn hefur eymd og ylur sín og önnur sultarlæti.
12. Hugða eg nú að hefjast fastog hlýða þessum báðum. Elskulega mér að þeim gast og öllum þeirra ráðum.
13. Á þessi ráðin þegar í staðmig þurfti ei lengi eggja. Hugðist eg sem heimurinn bað hvörn mann undir leggja.
14. Ávallt vilda eg eignast flesten ekkert leggja á móti. Af því varð eg vesæll mest og virtur að minnsta hóti.
15. Lagða eg ást við auð og skrjáleftir fremsta megni, eins og eg ætta öngva sál; illa trú eg það vegni.
16. Hélt eg mig að heimskri sveitsem heiminn stunda og brasta, en til þeirra illa leit sem ódyggð vildu lasta.
17. Lærða eg að þeim lygar og blót,last og vonda eiða, umlestur og orða rót og illu að mörgum sneiða.
18. Fyrirlitning og fátækdómfékk eg æ þess meira, hjá vitrum mönnum vondan róm og vann þar ekki á fleira.
19. En sjálfur Drottinn sá mitt vammog segir upp dóminn fljóta: Ef þú fer lengi þessu fram þá er þér fátt til bóta.
20. Hvörn eg hygg að hafa til mínog hjartanlegana unna, öngvan hlut með ágirnd sín eg afla læt hann kunna.
21. Svo var eg í heimi hérað heiðri þótti sæta, ríkdóm öngvan reif eg að mér og ráð mun slíks að gæta.
22. En þeir sem ríkdóm rífa að sérog ræna kært [er] alla, ekki kann eg þá að eigna mér sem alvarlega svo falla.
23. Eg kann senda í sálu innmeð sætu orði mínu fullkomlegan fögnuð hinn og friðinn í hjarta þínu.
24. Heimugleik og himnesk ráðsem holdið ei kann skilja eg læt í þeirra lyndi skráð sem lifa að mínum vilja.
25. Mínir vinir kunna klárt,það kemur af helgum anda, er mér til þeirra einka sárt ef þeir koma í vanda.
26. Útvaldir ei hirða hérheiminum eftir að sníkja, því þeir vita að víst er sér að vera með mér og ríkja.
27. Við helga mína herðir tökheimurinn oft, hinn ljóti, en þeir gefa mér öngva sök oft þó þeim gangi á móti.
28. Sá sem skapaði hauður og haf,himna og mannkyn líka, hann úti mína öndu gaf, orð og ræðuna slíka.
29. Nær eg þessar listir leitog lifnað góðra manna samviskan mig sárum beit, sorgir réð eg að kanna.
30. Þrengdi að mér hin þrútna kvölsem þeygi er dælt að stilla, hafða eg þetta bannsett böl, búið mér lengi og illa.
31. Síðan var mér sent í hughvað sonur kunni að vinna. Tók eg þá að drýgja dug því Drottinn lét sig finna.
32. Fann eg þá í helgun hanshreinsun allra synda, endurlausn og auðlegð manns sem Adam hafði hann sýnda.
33. Ef Adam mátti einn fyrir sigöllum mönnum tapa, framar kunni Christur mig kvittan aftur að skapa.
34. Það var illt sem Adam vann,af því spilltist fleira, en hitt var gott sem faðirinn fann og fyrir því er það meira.
35. Ef satt og rangt það sækist að,svo mun skriftin hljóða, ævinlega ef þreytt er það þá skal ráða eð góða.
36. Dauðinn hugði drepsótt sínað drjúgur skyldi forðinn, en nú er lausn og lífgjöf mín langtum stærri orðin.
37. Eg var dreginn díki úrmeð dauðans stríði hörðu. Sá var minni sálu trúr sem sigurinn vann á jörðu.
38. Sannleik hefur þú sýndan mér,sigurvegarinn stóri, eg skal fylgja eflaust þér ávallt meðan eg tóri. |
