A 001- Veni redemptor [gentium]

Nú kom heiðinna hjálparráð Sálmurinn er kenndur við heilagan Ambrósius biskup í Mílanó (339–397), Veni redemptor gentium, og þýddi Lúther hann á þýsku, Nun komm, der heid - en Heiland. Íslensk þýðing birtist fyrst í Sálmabók Marteins biskups Einarssonar, Nú kom hjálp þín heiðin þjóð (nr. 19) sem byggir á danskri þýðingu, Kom Hedningers Frelser sand, sem er í Sálmabók Hans Thomissön 1569. Guðbrandur notar hér aðra þýðingu. Sálmurinn birtist í Graduale 1607 og í öllum sálmabókum og messusöngsbókum síðan allt til 1801. Hann kom að   MEIRA ↲

Nú kom heiðinna hjálparráð Sálmurinn er kenndur við heilagan Ambrósius biskup í Mílanó (339–397), Veni redemptor gentium, og þýddi Lúther hann á þýsku, Nun komm, der heid - en Heiland. Íslensk þýðing birtist fyrst í Sálmabók Marteins biskups Einarssonar, Nú kom hjálp þín heiðin þjóð (nr. 19) sem byggir á danskri þýðingu, Kom Hedningers Frelser sand, sem er í Sálmabók Hans Thomissön 1569. Guðbrandur notar hér aðra þýðingu. Sálmurinn birtist í Graduale 1607 og í öllum sálmabókum og messusöngsbókum síðan allt til 1801. Hann kom að nýju inn í Sálmabókina árið 1972 og þá í þýðingu Sigurbjörns Einarssonar biskups, Nú kemur heimsins hjálparráð og helst hann í Sálmabók 2022 og er nr. 2. 2.1 Ei af holdi né blóði manns: Jóh. 1.13 í þýðingu Odds Gottskálkssonar: „Hann kom til sinnar eiginnar og hans sjálfir meðtóku hann eigi. En svo margir sem hann meðtóku þá gaf hann þeim mátt Guðs börnum að verða, þeim er á hans nafn trúa. Eigi þeim sem af blóðinu eða þeim sem af holdsins vild eður af mannsins vilja, heldur þeim sem af Guði eru bornir.“ 3.1 Líf einnar jómfrúr ólétt var: Hér er vísað í orð Jes. 7.11 sem er í Guðbrandsbiblíu: „Sjá þú, ein jungfrú er ólétt og mun einn son fæða og hann mun hún kalla Immanúel.“ Í Matt. 1.23 er vísað til þessara orða og eru þau í þýðingu Odds: „Sjáið, að mey mun þunguð verða og son fæða og hans nafn skal kallast Emanúel, hvað er þýðist: Guð með oss.“ 4.1 Svo gekk hann: hér er vísað í Sálm. 19.6. Þar segir í Guðbrandsbiblíu: „Himnarnir útskýra Guðs dýrð og festingin himnanna kunngjörir verk hans handa. Hver dagurinn segir þeim öðrum og hver nóttin kunngjörir það annarri … Sólunni hefur hann herbergi sett í þeim sömu. Og hann sjálfur gengur út þaðan, líka sem einn brúðgumi út af sínu brúðarhúsi og gleður sig sem ein hetja til að hlaupa veginn. Á einum enda heimsins kemur hann upp og rennur so um kring til hins sama enda og ekkert skýlist fyrir hans hita.“ Lagið hefur fylgt latneska hymnanum um aldir og er meðal annars að finna í þýskum sálmabókum. Sálmurinn er með nótum hér en lokanótur vantar, í sálmabækur 16. aldar ii 360 Sálmabók 1619 og öllum messusöngsbókum frá og með Graduale 1607. Lagið lifði lengi í sálmasöng bæði í yngri í bókum og handritum og sem lagboði. 1   ↑ MINNA