Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
ErfðargjöfinFyrsta ljóðlína:Orontes dýrmætt happ það hreppti
Höfundur:Gellert, Christian Fürchtegott
Þýðandi:Jón Þorláksson
bls.310–311
Viðm.ártal:≈ 1800
Skýringar
„Snúið úr Gellerts kvæðum (Das Vermächtniss í Fabeln und Erzählungen 1765, II, bls. 17). Eptir þrem handritum.“
1. Orontes dýrmætt happ það hrepptiheiminum í, sem aumur títt fjárhirðir naut en fursti sleppti, falslausan vin með lyndi blítt að vita stöðugt unna sér; æskiligasta hnoss sem er.
2. Orontes – sá er auðnu slíka,allt hvað fátækur hann þó var, ástundað gat og öðlast líka – í rekkju lagðist helsóttar. Bartskeri lærður bana sá berliga vissan honum á.
3. Og húss ráðstöfun hann á minnir,helstund því nálæg væri sjálfs, vill hinn afhuga veröldinni, vænta dauðans í anda frjáls; vin sinn kalla sem bráðast bað, brá og Pýlades strax við það.
4. Orontes blíðum örmum spenntiástvin og mælti: „Burt eg fer í gröf, en það sem guð mér lénti, góði vin! eftirlæt eg þér: – Son minn uppala og fæða frú – fullmakliga þess nýtur þú!“ |
