Landkostirnir

Landkostirnir

Minn sumardalur! þökk sé þér,
með þúfu hverri og steini!
Gott þegar kvikféð útleyst er
af dimmu vetrarleyni
blómgrænan faðm þú breiðir því,
býður sælgæti margt þar í.
Minn sumardalur! þökk sé þér,
með þúfu hverri og steini!

Minn góði skógur! þökk sé þér
þarfra hvern fyrir lunda!
Arðsæll haustplógur minn er mér
megi eg þitt umrót stunda.
Dýpt vetrarfanna drjúg þó sé
svo dansi lágt þín stoltu tré.
Minn góði skógur! þökk sé þér
þarfra hvern fyrir lunda!

Mín fjallagirðing! þökk sé þér,
þú dalsins hávi bakki!
Vörn móti stormum ólmum er
þinn yfrið stolti hnakki.
Mín silfurtá, þú góða geit!
gjörist þar næsta spræk og feit.
Mín fjallagirðing! þökk sé þér,
þú dalsins hávi bakki!

Mitt akurlendi! þökk sé þér,
þökk ykkur mörk og engi!
Framandi hjálpar án mitt er
með ykkur hólpið gengi.
Guð annist þá sem annars dyr
áknýja hljóta þurftugir!
Mitt akurlendi, þökk sé þér,
þökk ykkur mörk og engi!

Minn bæjarlækur! þökk sé þér,
þú símáll! bestur granna!
Langt betra kaups og mælis mér
mörg af þér veitist kanna
en af vínsölu kífnum kút
sem kúgar vikusveitann út.
Minn bæjarlækur! þökk sé þér,
þú Símáll, bestur granna!

Fyrir allt, Drottinn! þökk sé þér!
Þínum er allt frá höndum.
Þaðan hver blessum útbreidd er
öllum veraldar löndum.
Fyri vor, sumar, vetur haust,
vist og heimili, kvikfé hraust,
fyrir allt, Guð minn, þökk sé þér!
Þínum er allt frá höndum!