Deprecated: pg_query(): Automatic fetching of PostgreSQL connection is deprecated in /var/www/bragi/ljod.php on line 28
SöfnÍslenskaÍslenska |
Flokkar
Allt (1291)
Afmæliskvæði (11)
Ástarljóð (10)
Baráttukvæði (3)
barnagælur (1)
Biblíuljóð (3)
Brúðkaupsljóð (1)
Daglegt amstur (8)
Eftirmæli (13)
Ferðavísur (3)
Formannavísur (1)
Fræðsluljóð (1)
Gamankvæði (18)
Háðkvæði (8)
Hátíðaljóð (2)
Heilræði (1)
Hestavísur (2)
Hindisvík (2)
Holtavörðuheiði (3)
Húnaþing (8)
Húnvetningar (7)
Hyllingarkvæði (4)
Jóðmæli (1)
Jólaljóð (3)
Kappakvæði (1)
Lífsspeki (2)
Ljóðabréf (6)
Náttúruljóð (48)
Oddi (1)
Rímur (1)
Sagnakvæði (1)
Sálmar (2)
Sálmur (2)
Skáldsþankar (44)
Strandir (2)
Söguljóð (11)
Söngvamál (1)
Tíðavísur (1)
Tregaljóð (4)
Þululjóð (1)
Ættjarðarkvæði (15)
Ævikvæði (2)
LaxárdalurFyrsta ljóðlína:Um Laxárdal kveð ég af kærleika óð
Heimild:Tíminn - Sunnudagsblað. bls.1974 18/2 bls. 113
Viðm.ártal:≈ 0
1. Um Laxárdal kveð ég af kærleika óðen kinoka ei við að segja oft ertu kaldur og erfiður þjóð, afskekktur, byggður á fjallanna slóð. Svo aumt er oss í þér að þreyja. 2. Hvorki með orðum né öðru fæ greintallt, sem þú hefur að bjóða. Það liggur svo mikið og margt í þér leynt er maður fær aðeins með tímanum reynt því lengi skal leita hins góða. 3. Sólríka daga að sumrinu hérsjáum við marga og langa grasið og víðirinn glitofið er á grundum og hlíðum og hvar sem að fer og berin i brekkunum anga. 4. Fjöllin þín tignarhá telja má eitter treysta oss á þér að búa. Þau ala upp fénaðinn aldinum skreytt og óbeina peninga geta oss veitt ef við erum traustir að trúa. 5. Þó hugur minn leiti um sveitir og sjáég sé það er öldungis vissa, að andloftið tæra hér eigum vér þó það auðgar og nærir og veitir oss fró svo megum við það ekki missa. AthugagreinarÞessu kvæði bónda síns fylgir Elín úr hlaði með þessum orðum: Laxárdalur átti sina töfra er snjóinn tók upp af sólbráð seint að vorinu. Lóurnar sungu svo unaðslega og spóinn vall. Aftur að haustinu hafði maður gaman af að sjá er þær héldu sitt burtfararþing, og söfnuðust saman í svo þéttan hóp á túninu fyrir ofan bæinn, að það var eins og heyflekkur: fjarlægist sumarból”. Þannig var lifað á Laxárdal þegar Halldór H. Snæhólm var þar. |