Í héraði hjartans

Með húnvetnskum augum ég horfi á lífið
og hlæ þegar ástæða er til.
Í héraðsins anda er heilbrigður kjarni
með hugsjóna gefandi skil.
Og hvarvetna þar get ég fundið það flæði
sem framkallar birtu og yl.

Með húnvetnskum eyrum ég hlusta á landið
og hugsýnir sterkar þá fæ.
Hver lækur þar talar með rennandi rómi
í rímfögrum kveðskaparblæ.
Ég heyri það mál eins og heilaga söngva
á heiðum og úti við sæ.

Með húnvetnsku nefi ég náttúruilminn
af næmleika inn í mig dreg.
Við angan úr jörðu í héraði hjartans
ég horfi um dásemdarveg.
Og gott er að una í algleymi kyrrðar,
þá alsælu gjörþekki ég.

Með húnvetnskum munni ég hérað mitt lofa
af hjarta og fagnandi sál.
Það á sínar fjölmörgu rismiklu rúnir
sem rista í sögunnar stál.
Eg nálgast þær jafnan með auðmjúkum anda
þá opnast mér best þeirra mál.