Staðreynd

Menn tala um frið og frelsi
og fullkomnun ríkis hans
er boðaði sælusumar
í sóllöndum kærleikans.

En hvað er sem augað eygir
í umheimsins stefnuskrá
og vakandi samviska segir
um sjálfra vor innsta þrá?

Er hatursöld hnigin til viðar
og heiðskírt að ysta pól?
Er konungur kærleiks og friðar
þar kominn á veldisstól?

Nei, enn er með ýmsu vegið
og upphugsuð svikaráð
með hrokalund dár að dregið
hans dýrðlegu konungsnáð.

Já, enn er hann hæddur, hrakinn
af heiftræknum, villtum lýð.
Já, negldur á krossinn nakinn
af níðingum ár og síð.

Og enn er ljúgvotta leitað
að lama hans guðdómsvald.
En samviskan síst getur neitað
að sálin þarf lausnargjald.

Hún býður oss kné að beygja
og brotin að kannast við
í auðmýkt vor höfuð hneigja
og hrópa á líkn og frið.