Ár líða hratt

Sumarsins sólhærðu morgna
er sál mín alltaf að þrá
sem eyða þokunni þöglir
þunglyndum heiðum frá.

En sóldögun daggrík á sumri
situr þó stutt við völd:
Hún breytist í blikandi daginn
hún breytist úr degi í kvöld.

Ár líða hratt yfir himin
og heim með blæléttum þyt
það slær á þau gullinni slikju
það slær á þau silfurlit.

Í minningu dauðlegra manna
er margvísleg teikn að sjá:
Sum árin, sem liðin eru
þar englavængi fá.

Þau daglega í hug þínum halda
heilaga bænagerð.
Þau stara á þig barnsaugum bláum
þau blessa þig hvar, sem þú ferð.

Ár líða hratt. Ég hefi
heyrt þeirra vængjaslög
út yfir eyðisanda
inn yfir heiðadrög.
- - -

Vorgestur minn og vinur
við verðum saman þann dag
- Hvað varða mig vængjaslög tímans?
Hvað varðar mig sólarlag.