Vaktaskipti

Ókominn dagur.
Enn er nóttin blá.
Köld - djúpblá.

Hvítvængjaður hestur
bíður með slaka tauma -
bíður þess
að morgunninn stökkvi sér á bak.
Hann skekur makkann -
hristir úr sér hroll
næturinnar -
viðbúinn
að þeysast af stað -
viðbúinn því
að morgunninn dragi þokublæjur
af hverju fjalli -
hverri heiðarbrún.
Döggin er svöl við hófana -
döggin liggur
eins og silfurtár
á vængjunum hvítu.

Loks -
loks sveipar nóttin að sér
blámanum -
bregður kossi
á vanga morgunsins.

Hvítvængjaður hestur
skeiðar loftið -
fnæsir af ánægju.
Á baki hans
situr morgunninn.
Gullið hárið
flaksast fyrir vindi.
Hann ber sprota
settan sólargeislum -
ópal-lita skýjaskó
á grönnum fótum.