Hestasteinninn á Mörk

Hér var forðum hestasteinn
með hring sem ei var lýti.
Erlendur sem ungur sveinn
átti við það grýti.
Heim að garði hóf hann einn
hlass úr dóleríti.

Leikurinn stóð lengi dags
lak þar sviti af skinni.
Vaxin orka æskubrags
ól á kappi í sinni.
Þó var reynt að leita lags
létta á við kynni.

Vinnumaður vék þá að
verkið studdi af móði.
Rennt var bjargi á réttan stað
reis þar hreysti í blóði.
Þar með krýndi heimahlað
hestasteinninn góði.

Síðan leið á aðra öld
eyddist staðar blómi.
Nýir tímar tóku völd
töluðu breyttum rómi.
Þar til mannlaus Mörk og köld
mætti sínum dómi.

Enginn lengur ól þar móð
eins og bóndinn harði.
Fátt var skeytt um forna slóð
fyrntist gata í skarði.
Enn á Mörk þó áfram stóð
aldinn minnisvarði.

Einhver maður eitthvað sér
sem ágirnd honum vekur.
Margt um garða fallna fer
friðinn burtu tekur.
Steinninn hvarf og einhver er
um þann verknað sekur.

Mun það víst að maður sá
mistök var að gera.
Sér til óláns aðgerð þá
eflaust mun hann bera.
Merkur hlaði einu á
á sá steinn að vera.

Einhver maður eitthvað sér
sem ágirnd honum vekur.
Margt um garða fallna fer
friðinn burtu tekur.
Steinninn hvarf og einhver er
um þann verknað sekur.

Mun það víst að maður sá
mistök var að gera.
Sér til óláns aðgerð þá
eflaust mun hann bera.
Merkur hlaði einu á
á sá steinn að vera.

Merkur hlaði einu á
á sá steinn að vera