Blanda

Bugðast eftir botni tveggja dala
Blanda gamla, héraðsáin mín.
Þegar loks hún brýst í sæinn svala
sérstaklega í straumi hennar hvín.
Myndast röst á breiðum báruskafli
beint í djúpið elfan varpar sér.
Hvergi smeyk hún mætir Ægis afli
ósinn vellur líkt og suðuhver.

Með sér ber hún mótstöðu við hafið
miklu gagni fær hún skilað þar.
Vestur undir Vatnsnes gráa trafið
vefur sig um kaldan Húna mar.
Fyrr um ána fóru menn á hestum,
fundu leiðir sem þeir nefndu vöð.
Taka núna brýr við bílalestum,
breytinganna sókn er ærið hröð.

Samt er áin enn sem fyrr til staðar
eins og forðum þylur hún sinn brag.
Stöðugt fram í sæinn hún sér hraðar
hlutverk sitt hún þekkir enn í dag.
Hvergi tæp á tímans mælilínu,
talar sitt í gegnum straum sem hvín.
Milli bakka býr að veldi sínu
Blanda gamla, héraðsáin mín.