Í vor

Í nótt urðu allar grundir grænar í dalnum
því gróðursins drottinn
kom sunnan af hafi og hafði um langvegu sótt.
Og fljótið strauk boganum blítt yfir fiðlustrenginn
og bláar dúnmjúkar skúrir liðu yfir engin
í nótt.

Ó, börn, mælti jörðin á svifi í sumarsins skýjum
nú fer sólin að skína
ó, munið að vera ekki deilu- og drottnunargjörn.
Hver kenndi yður, smávinir, misskipting mömmunnar gjafa
og að metast til dauða um hvern blett minna landa og hafa?
ó, börn!

Þann draum hef ég elskað að varðveita börn mín og blómstur
í blessun og friði
stutt augnablik þeirra við eilífðarhafsins straum
með jafnháum rétti til vaxtar í vorinu bjarta
frá vöggu til moldar ég gaf hverju óspilltu hjarta
þann draum.
- - -

Í dag straum hún enn yfir enni mitt blæmjúkri hendi
í ástúð og trega
og rödd hennar var eins og hljóðlátt og huggandi lag:
Vertu rólegur, drengur minn, dagur og nótt skulu mætast
því draumar þíns hjarta í nótt, ó, þeir skulu rætast
í dag.