Steingrímur Davíðsson skólastjóri sextugur 17/11 1951

Sextugan með sómavöld
segir fréttin drenginn
því skal engan undra í kvöld
að ég gríp í strenginn.

Til að helga vini veig
von og andi hlýni
fékk ég mér úr flösku teig
fullri af brennivíni.

Þó ég geti þegið staup
- það skulu allir vita
ég kveð ei um þig karlaraup
keypt fyrir spón og bita.

Þess ég einkum minnast má
mæt voru okkar kynni
- þau eru líka upphaf á
ævisögu þinni.

Út í lífið örðug spor
áttum við að leggja
þó var hlýtt og heiðríkt vor
í hugum okkar beggja.

Öðrum skyldi á það bent
sem örvarnar létu vaða
það var ekki heiglum hent
að hitta þig til skaða.

Hafðir á hreinum tökum trú
telst því minni skaðinn
þó þú gamla brytir brú
og byggðir nýja í staðinn.

Hérna tíðum hefur þú
hækkað og breikkað veginn.
- Skyldi þér lánast listin sú
líka hinu megin.

Andans gnoð við öldurót
aldrei léstu rifa
- siglir byrinn með og mót
meðan þú færð að lifa.

Svona ertu í sókn og vörn
sálar hlýr og glaður
faðir, sem átt fjórtán börn
fyrirvinnumaður.

Þó að heldur hausti að
og halla taki degi
sýna störfin styrku það
- þú stendur enn á teigi.

Þegar dagur dómsins rís
og dægurskeið er runnið:
Allvel hefur óskadís
æviþráðinn spunnið.

Enn á teigi eigðu bið
uns að degi hallar:
sest þá eigin sigra við
sólarmegin vallar.

Lifðu heill með innri eld
öll þín börn og frúin.
- Lokið er mínu ljóði í kveld
líka er flaskan búin.