Minningar IV - Ben.Sveinbj. Gröndal

Nú sit ég er sólin hnígur
við sæinn og minnist þín.
Eins vítt og vorbjarminn flýgur
til vesturs, þín stjarna skín.

Á meðan í dökkum dölum
þú dvaldir í jarðarreit
áttir þú athvarf í sölum
sem auga fjöldans ei leit.

Á meðan harmtárin hrundu
og hretkul þeim breytti í snæ
gyðjur þér blómsveiga bundu
við bládjúpan eilífðarsæ.

Í höllum sem aldrei hrynja
þú hlýddir á guðanna söng
og heyrðir straumana stynja
í stormi, frá jarðlífs þröng.

Fegurð um himin og hauður
sér helgaði auga þitt fyrr.
Nú blikar allur sá auður
eftir við tímanna dyr.

En sjálfur er söngvarinn liðinn. -
ég sit við kvöldroðans brú
og að því spyr aftanfriðinn
hvar eigi hann ljóðheim nú.