Söngtöfrar

Vakna þúsund
veðrabrigði
í myrkviði
minna drauma;
loga lífstaugar
fyrir ljósvaka
und bliki mána.

Finnst mér, að styrmi
sterkir vindar
gamal-gleymdra
geðshræringa
og hálftýndar
hugarsjónir
daga fram
úr djúpi sálar.

Svíf ég til selja?
Drekk ég sólarminni
djúpt í dal
Dvalinsheima?
Berst ég í brúðför
blíðra ásta?
Svíf ég inn í sal
svartra tjalda.

Vægið, vægið
voðatónar!
Önd mín iðar
öll á hvörfum;
eins og ljúfvindar
laufi þyrla
hverfa mér hugir
heima milli . . .

Hvað er nú: hugsjón?
hljómur? ilmur?
ljóðaljóð
eða ljósavefir?
Skiptast á skynvit
til skilningsauka?
Vaka vitundir
er ég veit ei af? . . .

Hvað ertu tónlist?
Töfraleiðsla -
eigi lofgjörð
ljóð eða gleði?
Fyllra er þitt orð
en funatunga
æðsta óðs
allra skálda.

Öll helgisvör
heilags anda
öll tilbeiðsla
í tónum lifir.
Hrifið hjarta
hæstri bifan
væri hæst harpa
ef heyrast mætti! -

Heilagt undur
himinsala
ljóma þú á láð
logskínandi!
Einn allsherjar
óðar-drottinn
helgist þín harpa -
himinn og jörð1

Ómið innst
í öndu vorri
eilífs lífs
æðstu tónar!
þar sem hljóð hvert
er heilagleiki
og líf og ljós
er lyfting tóna.