Húnaflói – kvæða- og vísnasafn
SöfnÍslenskaÍslenska |
Flokkar
Allt (1280)
Afmæliskvæði (11)
Ástarljóð (10)
Baráttukvæði (3)
barnagælur (1)
Biblíuljóð (3)
Brúðkaupsljóð (1)
Bænir og vers (1)
Daglegt amstur (8)
Eftirmæli (13)
Ferðavísur (3)
Formannavísur (1)
Fræðsluljóð (1)
Gamankvæði (18)
Háðkvæði (8)
Hátíðaljóð (2)
Heilræði (1)
Hestavísur (2)
Hindisvík (2)
Holtavörðuheiði (3)
Húnaþing (8)
Húnvetningar (7)
Hyllingarkvæði (4)
Jóðmæli (1)
Jólaljóð (3)
Kappakvæði (1)
Lífsspeki (2)
Ljóðabréf (6)
Náttúruljóð (48)
Oddi (1)
Rímur (1)
Sagnakvæði (1)
Sálmar (2)
Skáldsþankar (44)
Strandir (2)
Söguljóð (11)
Söngvamál (1)
Tíðavísur (1)
Tregaljóð (4)
Þululjóð (1)
Ættjarðarkvæði (15)
Ævikvæði (2)
BótarbragurFyrsta ljóðlína:Þels um múrinn þróast æsta
Höfundur:Ólafur Erlendsson - Kvæða-Láfi
Heimild:Þjóðsagnakver. bls.23
Viðm.ártal:≈ 0
1. Þels um múrinn þróast æstaþar næst stögun mærðar fljót. eg er stúrinn orðinn næsta út af klögun Jóns í Bót. 2. Róms af bás þó ræðu spinnirekks ei mýkir lundu það hefur hann lás í hendi sinni himnaríkisdyrum að. 3. Uppá hann vill ætíð stólaört um stundir lífsins hratt þangað banna ætlar Óla Erlends kundi - og það mun satt. 4. Sem harður, grófur hvergi standihér á fróni jagaður eins og þjófur upphangandi er eg af Jóni klagaður. 5. Miskunn þekkja ætíð ættirauma að hrekja frá þér síst svo þú drekka síðar mættir svölun þekka ætíð víst. 6. Það er ei spaugið, þú munt sannaþungt vill rykkjast mæðuspjót hvað sem lögin höfðingjanna hafa þér skikkað, Jón í Bót. 7. Ljóst fram haltu lífs til endalaga gjörðu sannfæring. Þetta skaltu sjálfur senda sýsluverði á manntalsþing. 8. Með sinni þungu samdi eg ljóðinsærður bágu neyðinni í Hróarstungu enti eg óðinn upp á lágu heiðinni. 9. Bögur skjótar héðan hrjótaúr hyggju rót með ljótum tón. Þú munt fljótur þessar hljóta og þeirra njóta, Bótar-Jón. Athugagreinar
Höf. ÓE píndist af holdsveiki á efri árum. Var hann þá á flakki í Múlasýslum. Þótti fólki erfitt að verða að undirhalda hann og klöguðu hreppstjórar hann fyrir sýslumanni, einkum Jón hrstj. í Bót. „Gjörði Ólafur þá vísur til hans og er sagt, að Jón hafi lítið skipt sér af honum eftir það.“
|
