Heiðavísur

Þú hefur bak við bölva gnótt
búið í draumum mínum.
Þó hef ég aðeins eina nótt
átt í faðmi þínum.

Langt að baki liggur sær
losnar tak á heftum svörum
hérna vakir heiðablær
hér er staka með í förum.

Gisti ég við Galtará
greiddi enga lokka.
Hörðu gólfi hýrðist á
hafði ei þurra sokka.

Ennþá greiðast för ég finn
frjálsa leið að stöku.
Auðnin seiðir anda minn
inn í heiðavöku.

Ennþá vakir vor í glóðum
verði rakin okkar saga.
Hófatak frá heiðaslóðum
heyrist bak við týnda daga.

Ljósra tjalda lögin mín
leikur aldrei fjallablærinn.
Leggur hald á ljóðin mín
loppukaldur norðansnærinn.

Lífsfrjó berast létt um vang
leysir frera úr móa
hýrna gerir hlíðarfang
heiðin fer að gróa.

Oft þó dável út við strönd
yndi ég gráum leiðum
átti þrá mín öll sín lönd
inn á bláum heiðum.

Ýmis þröng var æ á seyði
átti af göngum stopul kynni
þó hefur löngum leynst í sinni
ljúfur söngur vors á heiði.

Þótt til hennar lægi ei leiðin
lengstan hluta af vegferðinni
ætla ég samt að húnvetnsk heiðin
hverfi síðast vitund minni.