Kveðja til Þorvalds Ásgeirssonar Blönduósi

Við komum hér saman á æfingu enn
en eitthvað er flöktandi ljósið á kveiknum.
Og þetta eru kyrrlátir þögulir menn
því Þorvaldur, hann er að ganga úr leiknum.

Það verður að segja það eins og það er
að allir við stöndum nú spyrjandi og hissa.
Í fátinu kannski við finnum það hér
að fyrst er að eiga svo hægt sé að missa.

Já, það er nú verkurinn, Þorvaldur minn
er þýturðu burtu frá okkur með frúna
þótt oft í stað manns komi maður um sinn
er meira en óvíst að takist það núna.

Þótt söknum við þín eins og sæmilegt er
má segja að það sé þó nokkurs virði
að þó að við töpum af tenórum hér
þeir taka þeim kátir í Hafnarfirði.

Þú geymir í minningu glaður sem fyrr
hvern glampa frá samstarfi félaga tíu
Og ef til vill síðar þú einhvern dag spyr
með eftirsjá:„Hvar eru hinir níu?“

Og þá er að vísa til þess er hver naut.
Við þökkum af alhug hin glaðværu kynni.
Er innan skamms verður þú allur á braut
við árnum þér heilla og fjölskyldu þinni.