Ólöf skáld frá Hlöðum

Þín var – Ólöf – arnfleyg sál
eldrík – spök og fögur.
Man ég hvað þitt bjarta bál
bragaði um ljóð og sögur.

Skáldaglampinn glóði – brann –
gæddur kæti – tárum.
Hjartað bæði og hugur vann –
hófst úr tíma – árum.

Rökin háu – röddin lág
reifaði hreinni snilli –
glöggt í Eilífð glitra sá
gáfnaljósa milli.

Fágætlega meitlað mál
myndríkt – tiginborið –
öldruð geymdir ungri sál –
í þér leyndist – vorið.

Upp þá skara eld í glóð
eflist fögur kynning.
Þér ég – Ólöf – þakka hljóð –
þín mér yljar minning.