Götumessa

Þú stendur á strætishorni
og stóryrðum þeytir í hring
og vísar öllum og öllu
í eilífðar fordæming.

Og hjarta þitt skelfist og hrærist
af hugsuninni um það
að allt eigi eftir að lenda
í eilífum kvalastað.

Þú telur þinn trúmálavefur
sé toglaus og skínandi hreinn
þó uppistaðan sé eldur
og ívafið brennisteinn.

Þú hamast og hrópandi lemur
höfðinu steininn við
– og segist feta í fótspo hans
sem frelsaði mannkynið.

En hver skyldi komast lengra
í að kenna okkur sanna trú:
Kristur af hásæti kærleikans
– eða úr kvölum helvítis þú.