Hjá Rósberg 1958

Rósberg kveður:
Streymir að ósi elfan blá
eins þó frjósi ströndin.
Munarósir þínar þá
þekja gósinlöndin.
HÞ svaraði:

Ef þær frjósa undir kveld
– unga ljósið dvínar
þá vil ég kjósa að þinn við eld
þiðni rósir mínar.
Rósberg kvað þá:

Hjálmar skal um ævi ár
aldrei kala á fési.
Situr halur hærugrár
Hof á Kjalarnesi.

Láttu, bróðir, Braga ljós
brenna alla tíma.
Megi dafna munarós
meðan endist skíma.