Eftirmáli við ljóðasafn Sigurðar

Gefnu tíðir gleðinnar
grenntu stríðan trega.
Hér var fríða söngva svar
samið prýðilega.

Þetta hér umbreyttist brátt
böl því fer að þjaka
þögult er þar hróðrar hátt
harpan gerði kvaka.

Fram þá býður fögnuð sinn
fylltan prýði skærri
ennþá blíði eimurinn
eyrum lýða nærri.

Eg því veit, hann eflaust má
um lífs þreytu vega
minna teita ýta á
allt hið breytilega.

Allfast vera á hverjum
alltaf hér í minni
alltíð fer að endinum
allt í veröldinni.

Þannig ber að þenki sú
þjóð sem hér á lítur.
Kvæðin eru enduð nú
óðarkverið þrýtur.