Húnaflói – kvæða- og vísnasafn
SöfnÍslenskaÍslenska |
Flokkar
Allt (1278)
Afmæliskvæði (11)
Ástarljóð (10)
Baráttukvæði (3)
barnagælur (1)
Biblíuljóð (3)
Brúðkaupsljóð (1)
Bænir og vers (1)
Daglegt amstur (8)
Eftirmæli (13)
Ferðavísur (3)
Formannavísur (1)
Fræðsluljóð (1)
Gamankvæði (18)
Háðkvæði (8)
Hátíðaljóð (2)
Heilræði (1)
Hestavísur (2)
Hindisvík (2)
Holtavörðuheiði (3)
Húnaþing (8)
Húnvetningar (7)
Hyllingarkvæði (4)
Jóðmæli (1)
Jólaljóð (3)
Kappakvæði (1)
Lífsspeki (2)
Ljóðabréf (6)
Náttúruljóð (48)
Oddi (1)
Rímur (1)
Sagnakvæði (1)
Sálmar (2)
Skáldsþankar (44)
Strandir (2)
Söguljóð (11)
Söngvamál (1)
Tíðavísur (1)
Tregaljóð (4)
Þululjóð (1)
Ættjarðarkvæði (15)
Ævikvæði (2)
Úr daglega lífinuFyrsta ljóðlína:Uppskafningur mætti mér
Heimild:Vísnabók Káins. bls.131
Viðm.ártal:≈ 1900
1. Uppskafningur mætti mérmanni þessum bauð ég kver glottið sem hann glotti þá gaman þótti mér að sjá.
2. „Ertu vitlaus, viltu fáúr vasa mínum dali þrjá fyrir skitið kvæðakver hvað ert þú að gefa mér?“
3. „Vitlausan“, fyrst þekki eg þigþú mátt óhætt kalla mig. „En fyrir dagsverk færðu þitt fimmtíu ára starfið mitt.“
4. Síðan gekk hver sína leiðsólin skein á grænan meið. En gróðinn sem að burt ég bar í buddu minni léttur var.
5. En hann á dansi dyntar sérdagur þegar liðinn er og við sérhvern daður-dans drjúgum léttist buddan hans Athugagreinar
Athugasemd: Mér þykir leiðinlegt að geta ekki látið myndina hans fylgja þessu kvæði öðrum til viðvörunar. – – „Sólin skein á grænan meið“ er sett þarna til þess að gera kvæðið skáldlegra og tilkomumeira, þó það komi málefninu ekkert við, því að sannast að segja var ekkert sólskin og enginn grænn meiður að skína á innan við hundrað mílna svæði.
|
