Hekla

Hryllir við Heklu fjalli
hölda fyr’ tveimr öldum;
án tal illar sálir
í teljast því víti;
heyrði þjóð ýlfr-yrði,
endr lofts taka féndr;
eldhver finna förum
frekligan norðr í Heklu.

Kannkat ofsögum segja
svall í þessu fjalli:
eldr tveim á þremr
öldum mökkr kvöldi,
inni ellifu tvennar
ógn-hríðir nam líða
titrandi grund sem tötra
tenn í vergangsmenni.

Uppgýs fjall og fnasar,
fnyk-hjúpaðir ísar drjúpa;
salt-gnestandi gneistum
gall hún of sveitir allar;
upp björg höfug hoppa
hafl glík sem kol at afli;
hraun brædd fljót ofan flutu,
flaut grein brennisteina.

Lék skutilsvelgr Loka
lit blám, rauðum, hvítum,
endr í öllum myndum
og ský-myrkva nýjum,
upp ljós-knöttum kippir,
klauf snart þúshundrat parta;
æxluðust fjöll og axlar,
urð ný gegndi furðu.