Veiðiför

Fram í háum fjallasölum
fram við á með laxastrengjum
þar má sjá í djúpum dölum
drengi slá á grænum engjum.

Bændur slá og brýnu ljúka
blika ljáir skyggðum blöðum
daggar smáir dropar rjúka
deyja strá í múgaröðum.

Veginn brunar bíll inn dalinn
bændur grunar illt á seyði
áin dunar engjum falin
allar munar þá í veiði.

Síðan gengur, fljót í ferðum,
fylking drengja o´n úr bílnum,
bambusstengur bera á herðum
bragna enginn líkist skrílnum.

Fram í ána allir ganga
og á tánum jafnvel stikla
veiðilánið vilja fanga
veiðiþrána hafa mikla.

Það er vandi að veiða á stengur
varla handa nema slyngum
silungsbranda sést ei lengur
svíður fjandi Reykvíkingum.

Hvort þeir leynist líst með vafa
lítið reynist brautargengið.
Það er einsætt að þeir hafa
ekki neina veiði fengið.

Í því gengur bóndi að bílnum
býður drengum með sér fara
kaffi á engjum, eftir stílnum,
allir fengu og burt sér snara.