Í Tíðaskarði

Um Tíðaskarð syðra mjög tíðfarið er,
en tveir eru staðir á veginum hér,
er heiti það bera
en hver mun þá vera
sú hugsun, er örnefnið felur í sér?

Um Tíðaskarð alþýðan lagt hefur leið
og löngum hér sáu menn hópa á reið
til heilagra tíða
er hugðust að ríða
og hérna var kirkja er mannanna beið.

Við Esju um Tíðaskarð alkunn er slóð
er áður fyrr reiðhestahópurinn tróð
og kirkjan hún stendur
hér ennþá sem endur
og einmana nokkuð, en fögur og hljóð.

Þá ekin er leiðin, er ekki svo margt,
sem athugað verður, ef myrkur er svart,
svo áður en varði,
við erum í skarði
og álengdar blasir við ljósahaf bjart.

Í regnboga litum þar ljós er að sjá,
þar loga þau rauðu, þau grænu og blá
en flestöll þar titra
og glampa og glitra
sem gimsteinar tindrandi ströndinni á.

Og þetta, hin bjartasta byggð þessa lands
er borgin með 60 þúsundir manns
sem fagnaðar óður
um Íslendings hróður
og uppfylling fegurstu draumanna hans.

Í Landakotsspítala efalaust er
nú einhver að hressast við ljós, er þú sér,
og leikhúsið inni
á hæðinni hinni
nú hefur upp leik er í taugarnar fer.