Til G. J. Erlendssonar

Aukist þín auðlegð og sómi
og eflist þín brennivínsráð;
lof um þig hvarvetna hljómi,
í Heimskringlu´ og Lögbergi skráð.

Nú ligg eg í öskustó inni
og ekkert með heilanum vinn,
og máske í síðasta sinni
eg sendi þér tilberann minn.

Langur og leiður úr máta
hinn líðandi vetur mér finnst.
Þó vil eg Laugi minn, láta
á leiðindum bera sem minnst.

Senn kemur sumarið blíða
með söngfugla glitrandi her,
og læknar öll sárin er svíða,
og sorginni léttir af mér.

Við hlæjum og alls ekki hirðum
um hégómans fallvalta spil. –
En hvað líður brennivínsbirgðum
í bænum? – Er nóg af því til?

Hér gengur skaðræðist hósti,
hálsbólgusnertur og kvef.
Sendu mér pela með pósti,
því peninga nóga eg hef.

Svo hætti´ eg hreint öllu spaugi; –
hér er nú snaran til taks! –
Ef geturðu´ ei gert þetta, Laugi,
eg geng út og hengi mig strax.