Mitt skip er á förum

Kvöldið er dimmleitt, kyrrt og hljótt,
kveðjuorð titra á vörum.
Skyggir af þungbrýnni skammdegisnótt;
– skip mitt er loksins á förum.

Eg kveð þig síðasta, ástin mín ein,
sem ætlar að bíða mín heima,
og minningu bjarta um sæbarinn svein
til síðustu stundar geyma.

Í myrkrinu þögulu mansöng eg kveð
í minningu liðinna dag.
Eg þrái að sigla, en þungt er mitt geð;
– þungur er sjór fyrir Skaga.