Til Bjarna á Bollastöðum

Þér féllust ei hendur, í fangið þótt hvessti,
því svalviðrið sálina hressti.

Í torleiði fjallanna fannstu þig sjálfan,
heilan, en aldrei hálfan.

Við fáheyrða örbirgð á örreitiskoti
þinn andi bjó ávallt í sloti.

Því margur í lágsveitum lognþokudagur
við fjöllin er heiður og fagur.

Þú gekkst ekki hikandi á hólminn, né tregur.
Þú vissir hvert stefndi þinn vegur.

Þú ávannst þér sigur á orrustuvelli
og hann er þinn heiður í elli.