Formannavísur

Ingimundur upp með voð
eigi bundinn kvíða.
Lax um grundu lætur gnoð
löðrið sundur sníða.

Lárus slyngur lóms um völl
lætur syngja í reiða;
borðum stingur brims í tröll
báru hringur veiða.

Lífs í tafli rennir Rut
rangagafls á meiði,
Halldór afla eykur hlut
öldu skafl þó freyði.

Frímann hræðist fjúkið ei
fyrstur klæðist hlífum.
Aflin glæðist oft þó fley
undir mæðist dýfum.

Er Guðmundur aflakló
og í lundu glaður.
Sjóinn stundar seggur þó
syngi undir vaður.

Úfið þótt sé ægislag
ei mun rótt í landi
Torfi skjótt er til í slag,
þó togni á þóftu og bandi.

Einar rær um hrefnuhyl,
herðir klær og fali.
Afla fær þó undirspil
úfinn særinn hjali.

Oft í kalda Atli Jón
ei vill halda að boðum:
Ránarfalda rangaljón
ristir tjaldað voðum.