Konan með lampann

Hún gekk um ganga
langa lampann með
og leit um sali alla kalli hlýðin.
Þar fannst að sálar
máli rösku réð
sú ræktin góða er þjóða mest er prýðin.

Því líf að leysa,
reisa varnar vegg
hún vildi – til þess frekast þreki búin.
Og hvergi tefja
en hefja á líknar legg
Það leiðarstef er gefur kærleikstrúin

Og hugsjón hennar
brennur hátt um heim
sem hjálparljós á öllum völlum slysa.
Þar ennþá anga
og fanga sigurseim
þau sólarblóm er ljóma að hætti blysa!