Langt milli spora

Þú alinn varst upp til dala
við ýmisleg nytjastörf.
Fjallsæknu fé að smala
fyrst var hin brýna þörf.
Þér voru hrossin þekkust,
þekktir hvern stakan grip,
last þeirra, ætt og eðli
í augum, hreyfingu og svip.

Sælt var um sumardag
sólskin og gróðurfar,
hljóp þá á hýru spori
hesturinn sem þig bar.
Þú gerðir úr gelgju-trippi
gjörvulegt fákaval,
góðhest úr göldnum fola,
Gísli frá Stóradal.

Geyst var um götur riðið,
Gísli þar fremstur var.
Víntár á vasafleygnum,
viðræðu félagar.
Kveðið og kímnisstökum
kastað af munni fram,
áð nærri jökulánni
eða lækjarhvamm.

Æskunnar yndisstundir,
annar og gleðimót
sáð er í tvídægru tímans
til þess að festa rót.
Minningin munarhlýja,
margsinnis dreymd og þráð
yljar á ellidögum,
ævilangt geymd og skráð.