Komdu nú í kveld

Mín ljóðþrá líður skort,
það lamar geðið allt.
Nú get ég ekki ort,
það er svo dimmt og kalt.
Mig vantar arineld
og yl í mína sál.
Æ, komdu nú í kveld,
og kyntu hjá mér bál.

Þá húmið hylur storð,
ég hugsa mest til þín,
hvert andartak og orð,
þau áttu, dísin mín.
Ég glópsku minnar geld,
- en gatan er svo hál -
Æ, komdu nú í kveld,
og kyntu hjá mér bál.

Mín ýfðu sollnu sár,
þau sérðu ein hjá mér,
mín heitu harmatár,
ég hyl ei fyrir þér.
Ég veit því sjálfur veld,
ef vonin mín er tál.
Æ, komdu nú í kveld,
og kyntu hjá mér bál.