Rifjað upp

Ég þoldi veður bæði hörð og blíð
um bernsku mína fram á þroskaár:
sumarhret og þorradægur þíð
þokur og sólskin, logn og vindafár.

Höfuðdagur, komið undir kvöld
kyrrð yfir sveitum, hvergi bærist strá.
Angan af slegnu túni. Töðugjöld.
Troðfull er hlaðan, múguð efsta ljá.

Einn ég fór í brunagaddi og byl+
blindur af snjó og ráðlaus fyrir mér.
Ég hélt ég myndi hætta að vera til
og hníga nár að köldum barmi þér

er kynngiveður, svartahríð og hregg
helgaldra kváðu, ramman feigðarseið.
Svo létti til og grillti í gamlan vegg
þá gat ég aftur ratað mína leið.

Ég þoldi öreign, átti næsta fátt
sem olli því hvað síðla ég var frjáls
að brjóta af mér forna hlekki um háls
með heimanför og stefnu í lærdómsátt.