Hólamannahögg

Stef:
Þó að hönd sé helköld
og hrikti kjúkum í,
ekki léttast Hólamanna
högg fyrir því.

Viðkvæði:
En heima sitja meyjar
og mæðast
af sorgum.
Gamli Hólabiskupinn
gekk út á hlað.
Tólf voru piltar hans
að tygja sig af stað.

Þar var Þórður biskupsfóstri,
þrekmikill sveinn,
ekki nema átján vetra,
en aldrei vikaseinn.

Bitur frost og bálviðri
brutu vetrargrið.
Biskup valdi í verferð
sitt vaskasta lið.

Tólf dundu á hurðum högg.
Hriktu staðar göng.
Hverju höggi heyrðist fylgja
hljóð úr Líkaböng.

Biskup, – þegar birti, – lét menn
krjúpa á kirkjugólf,
klukkum hringja og klerka syngja
sálumessur tólf.

Heima sitja meyjar
og mæðast
af sorgum.