Gamlar og nýjar andstæður

Auðs þó týni ég ástæðum
artin skín í samstæðum.
Fæðist grín af fjarstæðum,
fjölgar mínum andstæðum.

Enn er greitt um efnivið,
enn er steytt á tindinn,
enn er fleytt á ystu mið,
enn er beitt í vindinn.

Ennþá flétta ég óðarkrans,
enn er sprettudugur.
Enn er gletta í orði manns,
enn er léttur hugur.